تلاجن

تو را من چشم در راهم...

در ستایش اشتباهات واقعی

چهارشنبه, ۹ اسفند ۱۴۰۲، ۱۲:۴۱ ق.ظ
نویسنده : مهتاب

بدترین نوع اشتباه، اشتباهیه که به خاطر نظر دیگران انجام می‌دیم. با فرض این که فعالیت الف کار درستیه و با فرض این که شمای نوعی ته دلت دوست داری انجامش بدی، انصراف از این تصمیم به خاطر این که بقیه‌ای که می‌شناسی چی می‌گن یا چی‌کار می‌کنن، از خود انجام ندادن الف بدتره. ممکنه اونایی که الان مدنظر توان، گیر شخصیتشون رو همین موضوع باشه و به‌فرض چهار سال دیگه نظرشون عوض شه و تصمیم دیگه‌ای بگیرن. ولی تو بابت چیزی به خدا، خودت و وجدانت و بعضا آدم‌های دیگه مدیون می‌مونی که حتی نظر واقعی شخص خودت هم نبود.

اشتباه باید واقعی باشه.


+ به جای فعالیت الف، هر چیزی می‌شه گذاشت. مثلا رای دادن.

+ مرتبط از همین وبلاگ.

نه هرکه چهره برافروخت دلبری داند

يكشنبه, ۶ اسفند ۱۴۰۲، ۰۷:۴۹ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

شیعه، اربعین پیاده می‌ره کربلا. نیمهٔ شعبان پیاده می‌ره کربلا. تولد امام رضا پیاده می‌ره مشهد. نیمهٔ شعبان پیاده می‌ره جمکران. از کجا؟ از هرجا بتونه. شده از مرزهای شرقی پاکستان تو همسایگی چین راه بیفته بره کربلا می‌ره. بحث نداشتن پول بلیت هواپیما هم نیست. کیف می‌کنه نشون بده چقدر عاشقه. حالا شما می‌تونی با یه عبارت «فربهی مناسک» سر و تهش رو هم بیاری، می‌تونی هم تلاش کنی این عشق رو بفهمی. بلکه‌‌م بعد از فهمش بتونی اون ایراداتی که به نظرت میاد _و به نظر ما هم میاد_ طرح و حل کنی. راهش اینه اگر واقعا دلت می‌سوزه و قصد اصلاح داری.



پ.ن: یه زیارت اربعین شهریور امسال رفتم؛ تو نوشتن سفرنامه‌ش موندم انقدر که حرف و نکته ازش دراومده. اون‌وقت طرف می‌شینه پشت نمایشگر، چهار تا عکس و توییت راجع به مثلا مهمونی غدیر می‌بینه و می‌خونه، نظریهٔ جامعه‌شناسی صادر می‌کنه. ولمون کن عاقا. 

پ.ن۲: عجب کار سختی داره اونی که بخواد مقابل چنین علاقه‌ای وایسته. به هر شکلی.

پ.ن۳: و البته عجب کار سخت‌تری داره اونی که واقعا بخواد این فضا رو درک کنه و حقیقتا قصد اصلاح داشته باشه.

قسم به اسم آزادی

يكشنبه, ۲۲ بهمن ۱۴۰۲، ۱۲:۲۴ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

تا همین چند سال پیش، برای دفاع از جمهوری اسلامی تکیهٔ ذهنی من روی استقلال، اسلامیت و جمهوریتش بود و اون بخشی که ضعیف‌تر می‌دونستمش «آزادی» بود. الان معتقدم برای رسیدن به همون آزادی هم راهی جز حمایت و تقویت جمهوری اسلامی نداریم. آزادی، خلاف ادعای مدعیان پرسروصداش، در ادامهٔ امنیت و قدرت بومی حاصل می‌شه (و بدون این‌ها حصولش بی‌فایده است) و برای قدرت بومی، ساختارهای متکی به ایدئولوژی و هویت بومی موردنیازه.



+ به طور معمول مطلق صحبت کردن خردمندانه نیست. اما به عنوان کسی که در دوره‌هایی از زندگیش در حد خودش برای ارتقای سطح فرهنگی کشور تلاش‌هایی کرده و در دوره‌هایی هم متاسفانه کم‌کار یا بی‌کار بوده در این حوزه، باید بگم پرامیدترین و پرنشاط‌ترین حالات، مربوط به همون دورهٔ اوله. با این که به‌طبع، اون فعالیت‌ها باعث می‌شد بیشتر و دقیق‌تر در جریان مشکلات باشم، ولی پر از ایده و امید و تلاش بودم. خلاصه این که اگر کسی همیشهٔ خدا تو فاز «نمی‌شه» و «نمی‌تونیم» و در مجموع، غر زدن و ناامیدیه، بدونید خودش هیچ‌کاری انجام نمی‌ده. این آدما حواشی صفحات تاریخن. می‌شه بهشون کمک کرد یا توضیح داد، براشون دعا کرد یا حتی دوستشون داشت؛ ولی نباید جدی‌شون گرفت.

کاش...

يكشنبه, ۱۵ بهمن ۱۴۰۲، ۰۱:۰۰ ق.ظ
نویسنده : مهتاب

امروز، آخرای بازی ایران و ژاپن داشتم تو پیاده‌رو می‌رفتم سمت محل کارم. مردم هیجان‌زده بودن، آدمایی که همدیگه رو نمی‌شناختن به خاطر تلویزیون یه مغازه یا گوشی موبایلی که کسی داشت توش مسابقه رو نگاه می‌کرد از هم سوال می‌پرسیدن یا کنار هم جمع می‌شدن. بعد از گل دوم آدمای تو مغازه‌ها بلند داد می‌زدن و راننده‌های تو خیابون دستشون رو می‌ذاشتن روی بوق. انقدر حس زندگی قوی بود که ناخودآگاه یه بخشی از مسیر رو لبخندزنان راه می‌رفتم و واقعا نمی‌تونستم جلوی اون لبخند رو بگیرم. و البته این حس وقتی عمیق‌تر می‌شد که یاد اتفاقات پارسال می‌افتادم و جو سنگینی که علیه تیم ملی وجود داشت. نمی‌خوام خط‌کش خوب و بد بذارم و عصبانی‌های پارسال رو از دم بذارم تو ردیف بدها، نمی‌خوام هم با ساده‌لوحی خیال کنم دلیل اون عصبانیت‌های ضدملی ریشه‌یابی و حل شده یا دیگه قابل‌تکرار نیست. فقط راستش این وسط یاد خبر حملهٔ شب قبل نیروهای آمریکایی افتادم به یه سری پایگاه‌های مقاومت. به این فکر کردم که کاش یه وقتی تو همچین روزهایی برات بمیرم ایران عزیزم. یه روزایی که مردم سرشون با جشنوارهٔ فیلم و مسابقهٔ فوتبال گرم باشه، یه روزایی که خوشحال باشن و خبر رفتن کسی نتونه غمگینشون کنه. همون‌طور که شخصیت اصلی فیلم «روز صفر» می‌گفت:

«...کاش یه جوری بزنه که مردم صدای شلیک رو نشنون...»

ما طرف توایم عزیزدلم♥️

جمعه, ۱۳ بهمن ۱۴۰۲، ۰۳:۵۸ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

می‌دونید، من آدم شعاری‌ای نیستم معمولا. به طور کلی ‌و معمول هم از زدن حرفای تکراری و انجام کارای تکراری حوصله‌م خیلی سر می‌ره. شرکت تو راهپیمایی‌های مختلف هم برام عذابه واقعا. مخصوصا که نحوهٔ برگزاری‌شون سال‌های ساله تغییری نداشته (تو شهرای کوچیک مثل شهر ما این قضیه شدیدتر هم هست)، منتها طی سال‌های گذشته به‌حدی حماقت و رذالت و بی‌شعوری از مخالفین جمهوری اسلامی دیدم که از این به بعد می‌خوام تلاش کنم به این روحیه‌م غلبه کنم. برای شروع هم رفتم این عکس رو توی همهٔ شبکه‌های اجتماعی‌م گذاشتم رو تصویر نمایه. و این‌جا هم می‌ذارم جهت اعلام موضع مجدد. من نه فقط طرفدار جمهوری اسلامی که به قول آقای شهبازی طرف جمهوری اسلامی هستم (و البته این لیاقت می‌خواد که ان‌شاءالله داشته باشم). زنده باد جمهوری اسلامی ایران. زنده باد انقلاب مبارک ۵۷، رهبرانش و شیعیان اون رهبران✌️♥️🇮🇷🙌

شب درازه هنوز

شنبه, ۱۶ دی ۱۴۰۲، ۱۲:۰۵ ق.ظ
نویسنده : مهتاب

برای این که منصفانه قضاوت کرده باشم، فرض می‌کنم در رژیم پهلوی زندگی می‌کردم و همین عقاید رو داشتم. آیا در اون صورت با پرچم ایران یا تیم‌های ملی‌ش دشمنی می‌کردم و از باختشون خوشحال می‌شدم؟ آیا از عملیات تروریستی علیه هموطنانم (هموطنانی که سر مزار یک ژنرال جمع شده بودن که به دست نیروهای خارجی کشته شده بود) شاد می‌شدم و هلهله و مسخره می‌کردم؟

خیر! این کارا نشونهٔ بی‌شرفیه. منتها چون مده تقصیر همه‌چی رو بندازن گردن جمهوری اسلامی، اینم فاکتور می‌کنن.

خانم و آقای نامحترم! یک کلام، شرف و شرافت نداری. حالا فعلا خودتو گول بزنن، ولی به وقتش تاوان این بی‌شرافتی رو پس می‌دی. مطمئن باش :)

سوءتفاهم

چهارشنبه, ۲۹ آذر ۱۴۰۲، ۰۴:۵۸ ب.ظ
نویسنده : مهتاب
ببینید این مزیتِ «اگه اراده کنی هرکاری می‌تونی انجام بدی» فقط برای حضرت باری‌تعالی تعریف شده. ما بقیه تو چهارچوب قوانینی که ایشون تنظیم کردن قدرت اعمال اختیار و اراده و اینا داریم. گفتم یادآوری کنم که راجع به این سوءتفاهم رایج بیش‌تر فکر کنیم✋


بعدنوشت: دایرهٔ اعمال ارادهٔ انسان، بسیار بسیار بسیار وسیعه. عرضم اینه شعاع این دایره بی‌نهایت نیست. همین.

آجرک الله یا بقیه‌الله

يكشنبه, ۲۶ آذر ۱۴۰۲، ۰۶:۴۲ ب.ظ
نویسنده : مهتاب
چرا فاطمه(سلام‌الله‌علیها) باید برود پشت آن در؟ تا فقط شقی‌ترین باقی بماند و هرکس هنوز ذره‌ای ادب و دیانت در وجودش باقی مانده به معصیت کمتری دچار شود.

و شاید همچنین است راز آب آوردن قمر بنی‌هاشم در صحرای کربلا. شاید یکی‌دو نفر از لشکریان عمرسعد طوری که کسی نفهمد خود را از هجوم به سمت سقای فرزندان حسین(علیه‌السلام) کنار کشیده باشند؛ چرا که «این مرد فقط قصد دارد کودکان را سیراب کند. هروقت در میان کارزار آمد با او می‌جنگیم» و از نسل همان دو نفر مومنانی به دنیا آمده باشند.


خدا و ولی خدا، حجت را تمام می‌کنند و کوچک‌ترین نور وجودی انسان‌ها را بی‌پاسخ نمی‌گذارند. سلام خدا، انبیا، اولیا و فرشتگانش بر بانوی ما، پدر، همسر، فرزندان و مادر بزرگوارش که همهٔ اسلام و دیانت ما مدیون فداکاری‌ها و بزرگ‌منشی آن‌هاست. سلام بر آن‌ها که راه‌های هدایت‌اند و معادن علم و قله‌های بندگی. خدایا ما را در زمرهٔ شیعیانشان بنویس و در راهشان ثابت‌قدم بدار و مایهٔ سربلندی‌ و همراه و همنشین ایشان در دنیا و آخرت قرار بده...

موقتا ثابت

شنبه, ۱۱ آذر ۱۴۰۲، ۱۱:۱۷ ق.ظ
نویسنده : مهتاب
اگه خدا بخواد می‌خوام از امروز چهل روز دعای جوشن صغیر بخونم به نیت حل مشکلات دنیای اسلام و به خصوص موضوع فلسطین. اگر شما هم دوست داشتید می‌تونید همراهی کنید. خوندن عادی دعا حدود نیم ساعت طول می‌کشه ولی می‌شه صوتش رو دانلود کرد و با سرعت بالاتر گوش داد که این زمان کم بشه.


+بخشی از متن دعا:

إِلٰهِى وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ أَمْسىٰ وَأَصْبَحَ یُقاسِى الْحَرْبَ وَمُباشَرَةَ الْقِتالِ بِنَفْسِهِ قَدْ غَشِیَتْهُ الْأَعْداءُ مِنْ کُلِّ جانِبٍ بِالسُّیُوفِ وَالرِّماحِ وَآلَةِ الْحَرْبِ، یَتَقَعْقَعُ فِى الْحَدِیدِ قَدْ بَلَغَ مَجْهُودَهُ لَایَعْرِفُ حِیلَةً، وَلَا یَجِدُ مَهْرَباً، قَدْ أُدْنِفَ بِالْجِراحَاتِ، أَوْ مُتَشَحِّطاً بِدَمِهِ تَحْتَ السَّنابِکِ وَالْأَرْجُلِ، یَتَمَنَّىٰ شَرْبَةً مِنْ ماءٍ أَوْ نَظْرَةً إِلىٰ أَهْلِهِ وَوَلَدِهِ لَا یَقْدِرُ عَلَیْها، وَأَنَا فِى عافِیَةٍ مِنْ ذٰلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یَا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لَایُغْلَبُ، وَذِى أَناةٍ لَایَعْجَلُ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنِى لِنَعْمائِکَ مِنَ الشَّاکِرِینَ، وَلِآلائِکَ مِنَ الذَّاکِرِینَ.

 خدای من، چه بسیار بنده‌ای که شب و روز را می‌گذراند درحالی که سختی جنگ و پیکار را با جانش تحمّل می‌کند و دشمنان از هر جانب او را با شمشیرها و نیزه‌ها و ابزار جنگ در محاصره آورده‌اند، در میان آهن تلاش می‌کند، نهایت کوشش را به‌کار گرفته، راه چاره‌ و گریزگاهی نمی‌یابد، از سختی جراحات بیمار شده یا در خون خویش زیر سم‌ها و لگدها غلطان گشته، جرعه آبی را آرزو می‌کند، یا یک نگاه به اهل و فرزندش را تمّنا می‌نماید، امّا توانی بر آن ندارد و من از همهٔ این‌ها در سلامت کاملم. پس تو را سپاس ای پروردگار توانای شکست‌ناپذیر و بردباری که شتاب نمی‌کنی، بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا بر نعمت‌هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از یادکنندگان قرار بده.

+صوتش با صدای آقای فرهمند:


تک‌تکتون رو به اسم دعا کردم

شنبه, ۲۷ آبان ۱۴۰۲، ۱۱:۲۴ ق.ظ
نویسنده : مهتاب

آقای امام رضا، به ما کمک کن از آدم‌هایی که فقط دوستتون دارن، تبدیل بشیم به آدم‌هایی که به دردتون می‌خورن...

چون خیلی زیباست

چهارشنبه, ۱۷ آبان ۱۴۰۲، ۰۳:۰۳ ق.ظ
نویسنده : مهتاب

چون این دو تا رو خیلی دوست دارم

پنجشنبه, ۱۱ آبان ۱۴۰۲، ۰۲:۰۳ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

القدس لنا:

 


الموت الاسرائیل:

 

 

 

متن و ترجمهٔ «القدس لنا»: [از این‌جا برش داشتم]

القدسُ لنا وَ الحقُّ لنا النصرُ لنا نَحنُ الغالبون

قدس، حق و پیروزی از آن ماست. ما پیروز خواهیم بود

الأرضُ لنا و المَجدُ لنا القدسُ لنا إلیها عائِدون

سرزمین، افتخار و قدس از آن ماست به سوی آن باز خواهیم‌ گشت

یا قدس السَّماء نفدیک الدماء

ای قدس آسمانی در راه تو خون فدا می‌کنیم

یا أرضَ المسیح مسرى الأنبیاء

ای سرزمین مسیح، ای گذرگاه پیامبران

نَعلَم یا یهود نَحنُ الغالبون

ای یهود ما می‌دانیم که بر شما چیره خواهیم شد

من کلِّ الدُّروب حتماً زاحفون

از تمامی راه‌ها، سینه‌خیز

مِن تحتِ الحَجَر مِن بین الشَّجَر

از زیر سنگ، از میان درختان

مَع عَصف الرّیاح نَحنُ قادمون

همراه با تندباد ما در راهیم

القدسُ لنا و الحقُّ لنا النصرُ لنا نحنُ الغالبون

قدس، حق و پیروزی از آن ماست. ما پیروز خواهیم بود

الأرضُ لنا و المجدُ لنا القدس لنا إلیها قادمون

سرزمین، افتخار و قدس از آن ماست به سوی آن در راهیم

 

 

متن و ترجمهٔ «الموت‌ الاسرائیل»: [از این‌جا برش داشتم]

اکتب بالدم النازف

با خون ریخته‌شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف

با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

من جرح الدرة و العیاش و عزالدین

از زخم «دره» و «عیاش» و «عزالدین»

أصنع أیام النصر تحد المحتلین

روزگار پیروزی را بساز و اشغال‌گر را شکست بده

من أرض القدس الغاضب

از سرزمین قدس خشمگین

اطرد (الـ) محتل الغاصب

اشغال‌گر غاصب را طرد کن

اخرج من دارک ذاک

از خانه‌ٔ خود اخراج کن

ذاک الصهیونی لعین

این صهیونیست‌های ملعون را

اکتب بالدم النازف

با خون ریخته‌شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف

با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

بالحجر أضربهم بالمقلاع وبالسکین

با سنگ، خنجر و تیروکمان آن‌ها را مورد هدف قرار بده

لیلاً و نهاراً طاردهم فالعزم متین

با اراده‌ای استوار شب و روز آن‌ها را تعقیب کن

قم کالبرکان الثائر

چون آتشفشان فروزان برخیز

زلزل بنیان الغادر

بنیان نامردان را به لرزه درآور

لاتنظر أن عتاد و سلاح الجرذ ثقیل

به مهمات و اسلحه‌های این موش بزرگ نگاه نکن

اکتب بالدم النازف

با خون ریخته‌شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف

با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

کن موتاً أحمر لا ترحم جیش العدوان

چون مرگی سرخ باش؛ به ارتش دشمن رحم نکن

من یلبس ثواب الجندیه و الاستیطان

فرقی بین نظامیان و شهرک‌نشینان نیست

من أرض القدس الغاضب

از سرزمین قدس خشمگین

اطرد (الــ) محتل الغاصب

اشغال‌گر غاصب را طرد کن

اخرج من دارک ذاک

از خانه‌ٔ خود اخراج کن

ذاک الصهیونی لعین

این صهیونیست‌های ملعون را

اکتب بالدم النازف

با خون ریخته‌شده بنگار

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

واصنع بالجسد الناسف

با جسد ویران‌گر دم‌ساز شو

الموت الموت الموت لإسرائیل

مرگ، مرگ، مرگ بر اسرائیل

بر جاده‌های آبی سرخ

سه شنبه, ۹ آبان ۱۴۰۲، ۰۱:۴۶ ب.ظ
نویسنده : مهتاب
ما به جنگجویان مومن محتاجیم و سالیان سال نیز محتاج خواهیم بود. فرزندان خود را برای کشته شدن در راه استقلال وطن به دنیا بیاورید. اگر زنده ماندند و عاشق شدند و به شیرینی زندگی کردند، فبه‌المراد.

نادر ابراهیمی

آمین یا رب العالمین

چهارشنبه, ۲۶ مهر ۱۴۰۲، ۱۰:۵۲ ب.ظ
نویسنده : مهتاب
پروردگارا تو شاهد باش که ما نه برای گره خوردن امنیت خودمان به امنیت منطقه و مردم منطقه که به خاطر تو و به خاطر خواسته‌های تو نگران آن مردم مظلوم هستیم و برایشان دعا می‌کنیم. پروردگارا تو شاهد باش که قلب و روح ما در کنار آن ستمدیدگان است؛ اما دستمان از یاری‌شان کوتاه شده و این کوتاهی باعث پریشانی و ناراحتی‌مان است نه آسودگی خاطرمان. پروردگارا، ما را در زمرهٔ غافلین و معاندین و متکبرین قرار نده و به همهٔ ما صبر تحمل آنچه پیش آمده و آنچه در پیش است عطا کن. پروردگارا، امت حبیبت محمد مصطفی (صلی‌الله علیه و آله و سلم) را از این ضعف و زبونی به منتهادرجهٔ عزت و سربلندی برسان که تو توانا به همهٔ اموری و عزت و ذلت و مرگ و زندگانی همهٔ ما در دستان توست. پروردگارا، دشمنانت را به وسیلهٔ دوستانت از میان بردار تا راه بندگی خالصانهٔ تو برای همهٔ آفریدگانت از جن و انس فراهم شود. پروردگارا، ما جز تو هیچ پناهی نداریم و جز تو هیچ یاوری در کنار ما نیست؛ ما را با فرشتگانت یاری کن و اطمینان و یقین و آرامش را به قلب‌هایمان سرازیر فرما. پروردگارا، بر محمد و خاندانش درود فرست و قلب پیامبرت را از ما راضی و خشنود گردان.

فیل، فشار و پاسکال

جمعه, ۲۱ مهر ۱۴۰۲، ۱۲:۳۱ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

قانون پاسکال می‌گه اگر شما به یه بخش یه سیال تراکم‌ناپذیر (مثل آب) فشاری وارد کنی، اون فشار بدون تغییر به همهٔ بخش‌های اون سیال منتقل می‌شه. از اون‌جا که فشار یعنی تقسیم نیرو بر سطح، این یعنی شما می‌تونی نیروی کمی بر سطح کوچیکی از اون سیال وارد کنی و در نقطهٔ دیگه که سطح بزرگ‌تره، از نیروی بزرگ‌تری که برای ثابت موندن فشار به وجود اومده استفاده ببری. خلاصه‌ٔ بااغماضش اینه که شما انگشتت رو می‌زنی به سطح کوچیکی از آب، ولی تو سطح بزرگ یه فیل جابه‌جا می‌شه. عملا با انگشتت فیله رو جابه‌جا کردی.


کمک به جمهوری اسلامی برای تحقق ایده و آرمان انقلاب ۵۷، اون نقطهٔ فشار کوچیکه. شما در محدودهٔ کوچیک خودت در حد تواناهایی‌هات بهش کمک می‌کنی، تو محدوده و سطح جهانی، اتفاقات خیلی خیلی بزرگ‌تری می‌افته. برای اینه که جمهوری اسلامی ایران حرمه و اگر این حرم موند، بقیه هم می‌مونن.


پ.ن: هرچی جلوتر می‌ریم باید صریح‌تر در مورد این مسائل حرف زد. 

الحمدلله که زنده‌ایم و این روزها رو می‌بینیم

دوشنبه, ۱۷ مهر ۱۴۰۲، ۱۱:۴۶ ق.ظ
نویسنده : مهتاب
حقیقتا منم دلم برای اسرائیلیا می‌سوزه. فقط مشکل اینه دلسوزیم از نقطه‌ای شروع می‌شه که به اندازهٔ شهدا و مجروحین و اسرای همهٔ حدودا هشتاد سال گذشته، ازشون تلفات گرفته بشه یا کلا جمع کنن برن. از اون‌جا به بعد شروع می‌کنیم به ابراز نگرانی.


یه عده جدی‌جدی معتقدن ما مسلمونا و شرقیا به اندازهٔ مسیحیا و یهودیا و غربیا آدم نیستیم و حق رشد که هیچی، حق حیات هم نداریم :))

خدایگان جوگیری

دوشنبه, ۱۷ مهر ۱۴۰۲، ۱۲:۱۳ ق.ظ
نویسنده : مهتاب
غزه دیشب زیر بمباران بوده، ماجرا تازه شروع شده، هنوز معلوم نیست در آینده چه می‌شود و جبههٔ مقاومت قرار است چقدر آسیب ببیند، آن‌وقت گرامیان سپاه شهرستان ما جشن گرفته‌اند و شیرینی پخش می‌کردند و آتش‌بازی و... . مسئلهٔ نسبت افکار عمومی با موضوع فلسطین را کلا کنار می‌گذارم؛ اما در همین محدودهٔ معتقدین و مطلعین هم، این کارها زود و زیادی است.

طوفان الاقصی

شنبه, ۱۵ مهر ۱۴۰۲، ۰۴:۴۸ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

اگر نگویم همه، اکثریت قریب به اتفاق کسانی که با حملهٔ فلسطینی‌ها به اسرائیل مخالفند، از واکنش رژیم صهیونیستی می‌ترسند. ترسی که البته با توجه به سابقهٔ جنایات هولناک رژیم، منطقی است. و دقیقا همین منطق است که درستی این روش را اثبات می‌کند. یعنی اگر رویکرد مسلحانهٔ فعلی بتواند با تداوم صحیح، این ترس را به طرف مقابل برگرداند، بخش مهمی از مسیر، طی شده است.


پ.ن: همان‌طور که فعالان این حوزه قبلا توضیح داده‌اند، در مورد اسرائیل مفهوم «شهروند غیرنظامی» عملا بی‌معناست. گرچه که معتقدم کودکان را باید در حملات عمدی استثنا کرد.

پ.ن۲: همهٔ انواع راه‌حل‌های اصطلاحا صلح‌آمیز قبلا در این تاریخ پرفراز‌و‌نشیب امتحان شده و البته شکست خورده‌اند. خودمان را گول نزنیم.

پ.ن۳: درست است که حکومت‌های عرب سال‌هاست موضوع را رها کرده‌اند؛ ولی نباید فراموش کرد برخورد اولیه‌شان با مسئله این نبود. اما شکست‌های جدی و سهمگین آن‌ها را متقاعد کرد بهتر است موضوع را بیش از این جدی نگیرند. غرض این که اگر رویکرد گروه‌های مقاومت بتواند این ذهنیت را تغییر دهد، حتی احتمال همراهی حکومت‌ها هم بعضا محتمل است.

پ.ن۴: برای پیروزی طوفان مظلومین و البته تداوم صحیح آن دعا کنیم. حتی انتقام مسلحانه هم‌ در مکتب ما اصول خودش را دارد و عنایت و کمک خداوند منوط به رعایت این اصول است.

تناقضات

دوشنبه, ۱۰ مهر ۱۴۰۲، ۰۱:۲۱ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

مذهبی‌ای که در ساختارهای مسکونی، درمانی، آموزشی، تفریحی و... به‌ دنبال کلنی‌سازی و ایجاد محیط سالم برای صرفا خودش، خانواده‌اش، فرزندان و همفکرانش است، لیبرالی است که هنوز کشف نشده. و این که دقیقا این آدم‌ها مدعی دوآتشهٔ مبارزه با لیبرالیسم باشند، بسیار متناقض و عجیب است.

آدم حیرت می‌کنه واقعا

شنبه, ۱ مهر ۱۴۰۲، ۰۱:۴۸ ق.ظ
نویسنده : مهتاب
من نمی‌دونم میزان توجه به موضوعی به این مهمی چرا انقدر کمه. خداوکیلی میزان خنگ‌بازی و ناتوانی جو بایدن رو (دور از جونشون) رییس‌جمهور یا رهبر ایران (یا هر مملکتی خارج از بلوک غرب) داشتن الان شبانه‌روز نباید تحلیل و تمسخر عالم و آدم رو می‌شنیدیم و می‌خوندیم؟ ولی آمریکاجون هرطوری باشه بازم آفرین و دمشون گرم و اینا؟ قشنگ یه عده‌مون به معنای واقعی کلمه با رسانه هیپنوتیزم شدیم و حالیمون نیست.