آمین یا رب العالمین

پروردگارا تو شاهد باش که ما نه برای گره خوردن امنیت خودمان به امنیت منطقه و مردم منطقه که به خاطر تو و به خاطر خواسته‌های تو نگران آن مردم مظلوم هستیم و برایشان دعا می‌کنیم. پروردگارا تو شاهد باش که قلب و روح ما در کنار آن ستمدیدگان است؛ اما دستمان از یاری‌شان کوتاه شده و این کوتاهی باعث پریشانی و ناراحتی‌مان است نه آسودگی خاطرمان. پروردگارا، ما را در زمرهٔ غافلین و معاندین و متکبرین قرار نده و به همهٔ ما صبر تحمل آنچه پیش آمده و آنچه در پیش است عطا کن. پروردگارا، امت حبیبت محمد مصطفی (صلی‌الله علیه و آله و سلم) را از این ضعف و زبونی به منتهادرجهٔ عزت و سربلندی برسان که تو توانا به همهٔ اموری و عزت و ذلت و مرگ و زندگانی همهٔ ما در دستان توست. پروردگارا، دشمنانت را به وسیلهٔ دوستانت از میان بردار تا راه بندگی خالصانهٔ تو برای همهٔ آفریدگانت از جن و انس فراهم شود. پروردگارا، ما جز تو هیچ پناهی نداریم و جز تو هیچ یاوری در کنار ما نیست؛ ما را با فرشتگانت یاری کن و اطمینان و یقین و آرامش را به قلب‌هایمان سرازیر فرما. پروردگارا، بر محمد و خاندانش درود فرست و قلب پیامبرت را از ما راضی و خشنود گردان.

فیل، فشار و پاسکال

قانون پاسکال می‌گه اگر شما به یه بخش یه سیال تراکم‌ناپذیر (مثل آب) فشاری وارد کنی، اون فشار بدون تغییر به همهٔ بخش‌های اون سیال منتقل می‌شه. از اون‌جا که فشار یعنی تقسیم نیرو بر سطح، این یعنی شما می‌تونی نیروی کمی بر سطح کوچیکی از اون سیال وارد کنی و در نقطهٔ دیگه که سطح بزرگ‌تره، از نیروی بزرگ‌تری که برای ثابت موندن فشار به وجود اومده استفاده ببری. خلاصه‌ٔ بااغماضش اینه که شما انگشتت رو می‌زنی به سطح کوچیکی از آب، ولی تو سطح بزرگ یه فیل جابه‌جا می‌شه. عملا با انگشتت فیله رو جابه‌جا کردی.

کمک به جمهوری اسلامی برای تحقق ایده و آرمان انقلاب ۵۷، اون نقطهٔ فشار کوچیکه. شما در محدودهٔ کوچیک خودت در حد تواناهایی‌هات بهش کمک می‌کنی، تو محدوده و سطح جهانی، اتفاقات خیلی خیلی بزرگ‌تری می‌افته. برای اینه که جمهوری اسلامی ایران حرمه و اگر این حرم موند، بقیه هم می‌مونن.

پ.ن: هرچی جلوتر می‌ریم باید صریح‌تر در مورد این مسائل حرف زد. 

الحمدلله که زنده‌ایم و این روزها رو می‌بینیم

حقیقتا منم دلم برای اسرائیلیا می‌سوزه. فقط مشکل اینه دلسوزیم از نقطه‌ای شروع می‌شه که به اندازهٔ شهدا و مجروحین و اسرای همهٔ حدودا هشتاد سال گذشته، ازشون تلفات گرفته بشه یا کلا جمع کنن برن. از اون‌جا به بعد شروع می‌کنیم به ابراز نگرانی.

یه عده جدی‌جدی معتقدن ما مسلمونا و شرقیا به اندازهٔ مسیحیا و یهودیا و غربیا آدم نیستیم و حق رشد که هیچی، حق حیات هم نداریم :))

خدایگان جوگیری

غزه دیشب زیر بمباران بوده، ماجرا تازه شروع شده، هنوز معلوم نیست در آینده چه می‌شود و جبههٔ مقاومت قرار است چقدر آسیب ببیند، آن‌وقت گرامیان سپاه شهرستان ما جشن گرفته‌اند و شیرینی پخش می‌کردند و آتش‌بازی و... . مسئلهٔ نسبت افکار عمومی با موضوع فلسطین را کلا کنار می‌گذارم؛ اما در همین محدودهٔ معتقدین و مطلعین هم، این کارها زود و زیادی است.

طوفان الاقصی

اگر نگویم همه، اکثریت قریب به اتفاق کسانی که با حملهٔ فلسطینی‌ها به اسرائیل مخالفند، از واکنش رژیم صهیونیستی می‌ترسند. ترسی که البته با توجه به سابقهٔ جنایات هولناک رژیم، منطقی است. و دقیقا همین منطق است که درستی این روش را اثبات می‌کند. یعنی اگر رویکرد مسلحانهٔ فعلی بتواند با تداوم صحیح، این ترس را به طرف مقابل برگرداند، بخش مهمی از مسیر، طی شده است.

پ.ن: همان‌طور که فعالان این حوزه قبلا توضیح داده‌اند، در مورد اسرائیل مفهوم «شهروند غیرنظامی» عملا بی‌معناست. گرچه که معتقدم کودکان را باید در حملات عمدی استثنا کرد.

پ.ن۲: همهٔ انواع راه‌حل‌های اصطلاحا صلح‌آمیز قبلا در این تاریخ پرفراز‌و‌نشیب امتحان شده و البته شکست خورده‌اند. خودمان را گول نزنیم.

پ.ن۳: درست است که حکومت‌های عرب سال‌هاست موضوع را رها کرده‌اند؛ ولی نباید فراموش کرد برخورد اولیه‌شان با مسئله این نبود. اما شکست‌های جدی و سهمگین آن‌ها را متقاعد کرد بهتر است موضوع را بیش از این جدی نگیرند. غرض این که اگر رویکرد گروه‌های مقاومت بتواند این ذهنیت را تغییر دهد، حتی احتمال همراهی حکومت‌ها هم بعضا محتمل است.

پ.ن۴: برای پیروزی طوفان مظلومین و البته تداوم صحیح آن دعا کنیم. حتی انتقام مسلحانه هم‌ در مکتب ما اصول خودش را دارد و عنایت و کمک خداوند منوط به رعایت این اصول است.

تناقضات

مذهبی‌ای که در ساختارهای مسکونی، درمانی، آموزشی، تفریحی و... به‌ دنبال کلنی‌سازی و ایجاد محیط سالم برای صرفا خودش، خانواده‌اش، فرزندان و همفکرانش است، لیبرالی است که هنوز کشف نشده. و این که دقیقا این آدم‌ها مدعی دوآتشهٔ مبارزه با لیبرالیسم باشند، بسیار متناقض و عجیب است.

آدم حیرت می‌کنه واقعا

من نمی‌دونم میزان توجه به موضوعی به این مهمی چرا انقدر کمه. خداوکیلی میزان خنگ‌بازی و ناتوانی جو بایدن رو (دور از جونشون) رییس‌جمهور یا رهبر ایران (یا هر مملکتی خارج از بلوک غرب) داشتن الان شبانه‌روز نباید تحلیل و تمسخر عالم و آدم رو می‌شنیدیم و می‌خوندیم؟ ولی آمریکاجون هرطوری باشه بازم آفرین و دمشون گرم و اینا؟ قشنگ یه عده‌مون به معنای واقعی کلمه با رسانه هیپنوتیزم شدیم و حالیمون نیست.