تلاجن

إِلٰهِى وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ أَمْسىٰ وَأَصْبَحَ یُقاسِى الْحَرْبَ وَمُباشَرَةَ الْقِتالِ بِنَفْسِهِ قَدْ غَشِیَتْهُ الْأَعْداءُ مِنْ کُلِّ جانِبٍ بِالسُّیُوفِ وَالرِّماحِ وَآلَةِ الْحَرْبِ، یَتَقَعْقَعُ فِى الْحَدِیدِ قَدْ بَلَغَ مَجْهُودَهُ لَایَعْرِفُ حِیلَةً، وَلَا یَجِدُ مَهْرَباً، قَدْ أُدْنِفَ بِالْجِراحَاتِ، أَوْ مُتَشَحِّطاً بِدَمِهِ تَحْتَ السَّنابِکِ وَالْأَرْجُلِ، یَتَمَنَّىٰ شَرْبَةً مِنْ ماءٍ أَوْ نَظْرَةً إِلىٰ أَهْلِهِ وَوَلَدِهِ لَا یَقْدِرُ عَلَیْها، وَأَنَا فِى عافِیَةٍ مِنْ ذٰلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یَا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لَایُغْلَبُ، وَذِى أَناةٍ لَایَعْجَلُ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنِى لِنَعْمائِکَ مِنَ الشَّاکِرِینَ، وَلِآلائِکَ مِنَ الذَّاکِرِینَ.

 خدای من، چه بسیار بنده‌ای که شب و روز را می‌گذراند درحالی که سختی جنگ و پیکار را با جانش تحمّل می‌کند و دشمنان از هر جانب او را با شمشیرها و نیزه‌ها و ابزار جنگ در محاصره آورده‌اند، در میان آهن تلاش می‌کند، نهایت کوشش را به‌کار گرفته، راه چاره‌ و گریزگاهی نمی‌یابد، از سختی جراحات بیمار شده یا در خون خویش زیر سم‌ها و لگدها غلطان گشته، جرعه آبی را آرزو می‌کند، یا یک نگاه به اهل و فرزندش را تمّنا می‌نماید، امّا توانی بر آن ندارد و من از همهٔ این‌ها در سلامت کاملم. پس تو را سپاس ای پروردگار توانای شکست‌ناپذیر و بردباری که شتاب نمی‌کنی، بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا بر نعمت‌هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از یادکنندگان قرار بده.