تلاجن

۱. مدام اخبار رو پیگیری نکنیم.

مهم‌ترین قانون‌های بازی این دوتان:

یه بار چندوقت پیش شروع کردم به ثبت تعداد کارهای اشتباهم در طول روز. کارهایی که عمدی یا سهوی، کوچیک یا بزرگ، اما به‌وضوح در تعارض با خواسته‌ها و دستورات حضرت باری تعالی بودن. قصدم این بود به‌ازای هرکدومشون دو رکعت نماز بخونم و طلب استغفار کنم. منتها بعد یه مدت نسبتا کوتاه، انقدر تعدادشون زیاد شد که واقعا مستأصل شدم و خدا رو شکر کردم که در دین ما موقعیت‌های مختلفی هست که حضرت پروردگار به یه بهونه‌ای با حداقل توجه و تضرع، بسیاری از خطاها رو یک‌جا می‌بخشن و عفو می‌کنن. چون اگر بنا بود شرط بخشش اون‌ها استغفار و تضرع تک‌به‌تک به‌ازای هرکدوم باشه، فکر کنم خیلی‌هامون کلا از دین خارج می‌شدیم😅 این ماجرا به‌حدی تاثیر عمیقی روی من گذاشت که بخشیدن آدم‌های دیگه رو هم برام خیلی راحت‌تر کرد. من کلا و در مجموع آدم کینه‌ای‌ای نیستم که زود از آدم‌ها دلخور بشم؛ ولی وقتی برام تموم بشن دیگه تقریبا نمی‌تونم ببخشمشون. منتها دیدم اگر نتونم راحت ببخشم، احتمالا راحت هم بخشیده نمی‌شم. و اگر می‌تونم از خطاهای خودم چشم‌پوشی کنم و توقع مغفرت داشته باشم، باید بتونم از خطاهای بقیه هم بگذرم. خلاصه‌ش این که امروز یکی از اون روزهاست که می‌شه گونی‌گونی سنگینی و خبط و خطا رو برد تحویل داد و سبک و راحت برگشت. تا جایی که می‌تونیم از دستش ندیم🙌

ایرانی جماعت چرا تلاش نمی‌کنه کارها رو راحت‌تر کنه برای خودش؟ به جای این که شونصد ساعت تو صف وایستیم یه دستگاه نوبت‌دهی می‌ذاریم بیرون نونوایی که هرکس نوع و تعداد نون‌ها رو سفارش بده، کارت بکشه، رسید بگیره و وقتی آماده شد اعلام بشه. بعدم اون اطراف تا جایی که ممکن بود نیمکت ‌و میز و صندلی می‌چینیم با نوشیدنی‌های ساده از ملت پذیرایی می‌کنیم تا نوبتشون بشه (حالا چون شمایی نوشیدنی هم نمی‌خواد). ساختار تنور رو هم به‌روز‌رسانی می‌کنیم تا زودتر نون آماده بشه و مشتری‌های بیش‌تری داشته باشیم. محیط داخل رو هم برای نونواها بهینه‌سازی می‌کنیم انقدر عرق نریزن و اذیت نشن. با یکم خلاقیت و قر و فر اضافه (مثلا نونوایی‌ای بزنی که همهٔ مدل‌های نون‌های سنتی رو یه‌جا پخت کنه) این مدل رو می‌شه صادر هم کرد حتی.

شوق و ذوق زیاد و شدید برخی آدم‌ها به زیارت‌های متعدد و مکرر مزار ائمه یا یک‌سری مستحبات دیگر، روشی ناخودآگاه برای تسکین عذاب وجدان ناشی از عمل نکردن به بعضی واجبات یا راهی برای فرار کردن از وظیفهٔ جهاد در راه خدا است (با همهٔ گستردگی و انعطاف و تنوع زمینه‌ای این واژه). چه بسا خود شیطان مشوق این زیارت‌ها باشد.