تلاجن

جامعه عوض شده. مناسبات سنتی تغییر کرده. جایگاه زن و مرد و نقش‌هاشون دیگه مثل قبل نیست. ولی قانون‌نویس‌ها انگار صرفا مشکلات آقایون رو می‌بینن. یا حداقل این حسیه که ایجاد و منتقل می‌شه. مردها که قرن‌هاست خودشون رو نماد عقل و عقلانیت می‌دونن انقدر موقع ازدواج درگیر هورمون‌هاشون هستن که تعهدات خارج از توانشون می‌پذیرن؛ بعد قانون‌گذار میاد به این بی‌عقلی مهر تایید می‌زنه و می‌گه «خب طبیعیه به عنوان مرد نتونی اون‌موقع درست تصمیم بگیری، ولی من پشتتم.». ایراد داره؟ به‌خودی‌خودش نه. شما اگر بایگانی این وبلاگ رو ببینید قبلا مفصل توضیح دادم که من مخالف پشتوانه دیدن مهریه‌ام و به نظرم جدای شرایط اقتصادی جامعه، این اصلا با روح حاکم بر این قانون جور درنمی‌آد. منتها ایراد کجا پیدا می‌شه؟ اون‌جا که تو از حداکثر انعطاف ممکن در قوانین سنتی برای راحتی آقایون استفاده می‌کنی، اما همین‌ کار رو برای خانم‌ها انجام نمی‌دی. تو که داری از سنت کوتاه میای، دیگه چرا این‌شکلی و نصفه‌نیمه؟ هنوز انقدر جرئت نداری حتی فعالیت ساده‌ای مثل موتورسواری رو برای خانم‌ها قانونی کنی، اون‌وقت دست می‌ذاری رو تنها اهرم و ابزاری که تو زندگی سنتی داشتن؟ خب اگه قراره مدرن شیم چرا کج و کوله؟ اگه فکر می‌کنید برای ساختن «جامعهٔ اسلامی»! تا این حد می‌شه از قوانین اسلام کوتاه اومد، پس چرا تو بخش خانوما کوتاه نمیاید؟ اگه بعضی زن‌ها از قانون مهریه سوءاستفاده می‌کنن، بعضی مردا هم از حق طلاق و حضانت و خروج از کشور و تحصیل و تعیین محل سکونت‌ و چندهمسری سوءاستفاده می‌کنن. چرا پس عکسش رو نمی‌بینید؟ چرا ما رو سر کار می‌ذارید آقایون؟ چطور می‌تونید همهٔ حقوق مدرن و سنتی رو همزمان از زن بگیرید و همهٔ تکالیف مدرن و سنتی رو همزمان ازش بخواید؟ چطور واقعا انقدر نفهم و عقب‌مونده‌اید که همچنان از حجاب حرف می‌زنید وقتی اون کانسپت رو هوا کردید رفته؟ چتونه واقعا؟ این شترگاوپلنگ چیه ساختید؟ کی تموم می‌شید عوضیا؟