انسانی که با رانت و پارتی و سهمیه رشد و سال‌ها از این طریق ارتزاق کرده، تصویر غلطی از سنت‌های خداوند و مناسبات عادی و طبیعی دنیا داره. به همین دلیله که مواضع برخی مسئولین و سیاسیون ما از شدت این اشتباهی بودن، بوی حماقت گرفته. و البته چون سال‌ها از این طریق نون خوردن و می‌خورن، این حماقت با پوست و گوشتشون آمیخته شده و امید به اصلاح برخی از اون‌ها، امید کاملا واهی و اشتباهیه.
جمهوری اسلامی و حتی ایران بدون جمهوری اسلامی، بیش از هر چیز به تلاش برای گسترش عدالت در همهٔ زمینه‌ها نیاز داره. و البته که برای تامین این عدالت، امید ما به جمهوری اسلامی از همهٔ ساختارهای احتمالی دیگه بیش‌تره و بنابراین همهٔ تلاشمون باید معطوف به
۱. حفظ جمهوری اسلامی
و ۲. تامین و گسترش و حفظ پیشرفت و عدالت
در اون بشه.
کاش وقت بود تا نسل انقلابی جدید هم شانسش رو امتحان کنه dx