برای این مردان بزرگ سرنوشتی جز شهادت نمی‌شه متصور بود. ولی خب، هرچقدر هم پیش‌بینی کرده باشیم و احتمال داده باشیم، باز از سوز و درد قلبمون کم نمی‌شه... . بعضی فقدان‌ها انقدر دردناکن که خیلی جدی با خودت می‌گی: «واقعا مقاومت ارزشش رو داره؟» و ممکنه روزهای متمادی طول بکشه تا بتونی دوباره افکار و انگیزه‌هات رو مرتب کنی و سروسامون بدی...
+ یاری خدا به‌‌وقتش می‌رسه و به مومنین به‌قدری عطا می‌شه که همگی راضی می‌شن. اما این آزمونیه برای ما که مشخص بشه اعتمادمون به وعده‌های پروردگار عالم در احوال شکست و پیروزی چقدر با هم متفاوته. ان‌شاءالله که سربلند ازش بیرون بیایم...
دیروز به دانشجوهام گفتم منازعه رو با لنز واید نگاه کنید...وقت دعواهای داخلی و مقصریابی و ...نداریم! با دلایل عقلی گفتگو کنیم نه با دغدغه‌های جناحی....خلاصه که .... الحمدلله