و من فکر میکنم در این دنیا، «اندوه»، اصیلترین و عمیقترین احساس انسانی است. از بس که متعلق به دنیای دیگری هستیم. از بس که غریبیم در این عالم...
+ «اندوه» که میگویم نباید یاد حال بد آدمی در آستانهٔ جنون و خودکشی بیفتید. این فریب دنیای مادیگراهاست که اصالت را به «شادی» میدهند و از درک اقسام غم عاجزند. انسان مومن، شیرینترین اقسام اندوه و باید بگویم شیرینترین احساسات انسانی را با تفکر در عالم هستی و آفریدگارش، با فکر کردن به جهانی که واقعا به آن تعلق دارد و با تفکر دربارهٔ مبارزین راه حق تجربه میکند.
اون وقتی که من همزیستی با این اندوه رو یاد بگیرم و نخوام که دورش بزنم،ازش فرار کنم یا با یه چیز مزخرف جایگزینش کنم عید منه