اگر فیلم و سریال‌هایی که از کشورهای مختلف دنیا می‌بینم مبنا قرار دهم، باید بگویم انقلاب اسلامی، عمیق‌ترین آدم‌ها (و به‌خصوص عمیق‌ترین نوجوان‌ها و جوان‌ها) را تربیت کرده و می‌کند. حقیقتا کیف میکنم وقتی نوجوان‌های پانزده‌شانزده‌ساله را می‌بینم که به رسالتشان در بهبود آینده و اوضاع جهان، مبتنی بر معارف دینی فکر می‌کنند و این موضوع جزء دغدغه‌های جدی‌شان است. بله، ممکن است اشتباه کنند، کما این که همهٔ ما با هر طرز فکر و اهدافی ممکن است اشتباه کنیم، اما حوادث زندگی و ابتلائات مسیر دین‌داری، کم‌کم اشتباهاتشان را تصحیح می‌کند و بعد از مثلا ده سال، جوانی ۲۶-۲۵ ساله را می‌بینی با ده سال سابقهٔ حرکت و تلاش و تفکر در مسیر تحقق بزرگ‌ترین آرزوهای تاریخ بشر! این رزومه (خاصه در قیاس با متوسط سطح دغدغهٔ نوجوان‌ها و جوان‌ها در دنیا) فوق‌العاده است :)
من هم یه دوست این‌شکلی دارم. از بچگی خیلی فعّال بود. کارهای تربیتی انجام می‌داد و می‌گفت که برای ظهور نمیشه فقط دست روی دست گذاشت، باید جامعه رو آماده کرد. حالا هم یه کانون تربیتی مستقل دارند و کلاسهای علمی و دینی و تفریحی برگزار می‌کنند.
یه سال از من کوچیکتره امّا بهش غبطه می‌خورم! و حتّی حسادت میکنم. :|
قسمت مهمش اینه که بیش‌ترین و عمیق‌ترین تاثیر این کارها، روی خود عاملشه معمولا. دورهٔ فشردهٔ انسان‌سازیه قشنگ.
نه بابا حسادت چرا، مهم اینه هرکدوممون تلاش کنیم به اونچه می‌دونیم و می‌فهمیم عمل کنیم. برای این تلاش، هر زمانی شروع کنیم از شروع نکردن بهتره :)
سلام
و حتی تو دهه هشتادی های الان هم خیلی هستن این موارد، برعکس تصور عموم
سلام
به نسبت کل جمعیت البته اقلیتن مسلما، ولی در قیاس با تصور عمومی جامعه، آره، بیشتر و عمیق‌ترن الحمدلله.
اصلا هم "عمیق" نیستند. بچه ۱۵ ساله چه مطالعه‌ای داشته که بخواد تفکرات و آرمان‌هاش عمیق باشه؟
برعکس به نظرم کاملا هم سطحی هست و هر چه هست تحت تأثیر افرادی نظیر حسن عباسی و رائفی‌پور و تبلیغات حکومت!
اکثرا هم بعد از مدتی می‌فهمند وقتی کشوری در کار خودش مانده نیاز نیست به فکر اصلاح اوضاع جهان باشد.
اصلا به فرض هم که حرف شما درست باشد، خروجی؟
عمیق بودن رو تو چهارچوب سن و سال خودشون می‌سنجیم دیگه. نوجوونی یعنی سنی که فرد داره کم‌کم چهارچوب‌ها و جهان‌بینی‌ش رو شکل میده و در کنارش پر از انرژی هم هست. مثل این که یه آدم عشق سرعت داره سعی می‌کنه دوچرخه‌سواری، اسکیت یا رانندگی یاد بگیره. شتاب و عجله و زمین خوردن و تصادف، خیلی طبیعیه. اما به نسبت اون سن و سال که می‌تونه همزمان به خاطر غلیان هورمون‌ها، به سمت و سوهای خیلی متفاوتی کشیده بشه، این‌ها دغدغه‌های عمیق و جدی دارن. ضمن این که باید بگم همه هم طرفدار آقای رائفی‌پور نمی‌شن، مثلا نوجوونی خود من با کتابای شهید مطهری گذشت؛ ولی حتی اگر هم این‌طور باشه، باز طرفدار ایشون (و امثال ایشون بودن) از جهت عمق، حتی قابل‌مقایسه نیست با اونا که مثلا طرفدار جاستین بیبر یا بی‌تی‌اس ان. من هر دو گروه رو درک میکنم و با هیچ‌کدوم از این دو گروه هم موافق نیستم، اما به‌وضوح اولیا از دومیا عمیق‌ترن. اینی هم که بعد از مدتی می‌فهمن و فلان، خب بله، همه تا تهش رو آرمان‌های دورهٔ نوجوونی نمی‌مونن. این نموندن نشونهٔ غلط بودن آرمان‌های درست نیست.
اون جملهٔ «وقتی کشوری در کار خودش مانده...» هم از جهت معاصر قابل‌رد‌شدنه، هم از جهت تاریخی. از جهت معاصر هیچ کشوری از بین این کشورهایی که کنش بین‌المللی جدی دارن، نیست که بدون مشکل باشه و هیچ کشوری به خاطر مشکلات داخلی از منافع بین‌المللی‌ش صرف‌نظر نمی‌کنه. ما در مورد جزئیات هر دوی این‌ها می‌تونیم بحث کنیم و اختلاف‌نظر داشته باشیم، ولی اصلش انکارناپذیره. از جهت تاریخی هم تقریبا شما به همهٔ پیامبران در طول تاریخ می‌تونید این جمله رو بگید. مثلا نامه‌نگاری حضرت رسول (صلی‌الله علیه و آله و سلم) با سران کشورهای قدرتمند اون زمان، تا اون‌جا که یادمه بعد از صلح حدیبیه شروع شد. اگر اون زمان حضور داشتیم باید به پیامبر چی می‌گفتیم؟ «شما از پس کفار قریش بربیا، ایمان آوردن کسرای ایران و قیصر روم پیشکش!»؟ مسائل این‌طوری نیستن.
کاش مواد مخدر رو ممنوع کنند واقعا توهمات خیلی بد و خطرناکی میده!
10 سال اشتباه کنه که توی 25-26 سالگی عاقل بشه؟! مگه بقیه چطوری به بلوغ فکری میرسند؟! :))
"حرکت و تلاش و تفکر در مسیر تحقق بزرگ‌ترین آرزوهای تاریخ بشر!"
:)) حالا هر وقت از پیله جهل در اومدی باز با هم حرف میزنیم.
نمی‌دونم چی بگم. اومدم توضیح بدم ولی وقتی من رو یک جاهل مصرف‌کنندهٔ مخدر میدونید چه توضیحی؟ جملاتتون نشون میده مطلب رو حتی درست هم نخوندید.
بله واقعا خیلی خوبه :)
میدونید این هدف آرمانی و جهانبینی متاوفت از بقیه نوجوونای جهان که بیشتر دنیا بین هستن خیلی برام قشنگه :)