یه مطلبی رو اون زمان که توییتر داشتم تو حساب آقای فتوره‌چی خونده بودم که به نظرم مطلب دقیقیه و مخصوصا موقع انتخابات، خیلی کاربردیه. دم انتخابات، آدم‌ها و گروه‌های مختلفی وانمود می‌کنن نگران و دلسوز مردمن و مشکلات مردم براشون مهمه، یه عبارتی هست می‌گن «ما همه سوار یه کشتی هستیم»، خواستم مطلبی که ایشون در مورد این ادعا نوشته بود رو به مضمون، دوباره بنویسم.
می‌دونید، ما با مسئولینی که تو شونصد جا پست و مقام دارن، تو یه کشتی نیستیم؛ با دانشجوهای ایرانی که آمریکا و کانادا زندگی می‌کنن، با اون بازیگری که نصف سال اروپاست، با اون که گرین کارت و اقامت داره، با اون فوتبالیستی که تا اوضاع به هم می‌ریزه پا می‌شه می‌ره ویلاش تو دبی و ترکیه، با مدیرایی که بچه‌هاشون ایران زندگی نمی‌کنن، با آدمای کله‌گندهٔ هر دو جناح که هر اتفاقی بیفته چیزی برای اونا تغییر نمی‌کنه، با اونایی که تو نروژ و فرانسه و انگلیس دغدغهٔ «وطن» دارن (و من نمی‌گم دروغ می‌گن یا آدمای بدی‌ان) تو یه کشتی نیستیم. ماهایی که یا مجبوریم یا دوست داریم رو این خاک زندگی کنیم و زیر این آسمون نفس بکشیم، ماهایی که اگه بچه داشته باشیم، دوست داریم تو همین سرزمین قد بکشه و صدای خنده‌هاش زیر سقف همین آسمون بپیچه، با اونا که گفتم (و یه سری که نگفتم و خودتون می‌تونید اضافه کنید) تو یه کشتی نیستیم. پس موقع انتخاب‌ها، حواسمون باشه اونی که داره دلسوزی می‌کنه یا ادای دلسوزی رو درمی‌آره، تو کدوم کشتی نشسته.
+ ژست اخلاق‌مداری آدما رو هم جدی نگیریم. هرکسی موقع انتقاد از جناح مقابلش نگران همهٔ مکارم اخلاقی می‌شه؛ نگاه کنیم واکنشش به اشتباه‌های جناح خودش چیه. آدما رو اون‌جا باید شناخت.
کدوم "دم" انتخابات؟! ۲ ماه کمتر مونده به انتخابات، مشخص نیست کاندیدا کیه. زیباست :)))