بدیهی منظورم گفته شما بود . واینکه موافقم با این پست :)
من از متن برداشت کردم مخاطب مردم نیستن یا دست کم بیشتر مسولان مد نظر شما هستند مگر اینکه اشتباه کرده باشم.
روی صحبتم با مسولین بود و این مثال ها رو آوردم وگرنه که همه در هر لحظه تحت آزمایش هستیم .
والبته آنچه واضح و ملموس بود را مثال زدم مصداق همون وای گر بگندد نمک. :|
مسولین از همین مردم هستن !!!!!!!!!!!!!!!!
از یه جایی و از یه سال هایی مسولین از مردم جدا شدن ...البته نه همه ولی جدا شدن از سبک زندگی از تحصیل فرزنداشون از ثروتشون از بوی تفرعنشون.....
ادامه نمی دم اختلاف زیاد می شه :))
نه آخه بین هیچ گروهی ظاهرا بدیهی نیست این حرفا و نزاع‌های جدی وجود داره که بالاخره پیشرفت مقدمه بر عدالت یا برعکس. ولی اگر صرفا منظورتون این بوده که موافقید، که خب هیچی :)
منظورم از این که مسئولین از مردم هستن این نبود که سطح زندگیشون در حد مردم عادیه، منظورم این بود که ما ایرانیا یه سری ایرادات رفتاری داریم که کلا در اکثر ما وجود داره، منتها وقتی کسی مسئول می‌شه اینا بیشتر به چشم میاد و هرچقدر هم مسئولیتش بزرگ‌تر باشه، این بزرگنمایی باز بیش‌تره. مثلا کم گذاشتن از کار، مسئولیت‌ناپذیری، تمایل به حل مسائل از طریق رانت و پارتی، همون تفرعن که گفتید و... تو همهٔ سطوح این ایرادات هست.
کاملا بدیهی هست
امام اول ما(ع) شهید عدالت و پایمردی در اجرای احکام بود .
حالا این عدالت یا دغدغه اون جه جایگاهی در نزد مسولان دارد ؟
می‌شه با چند مثال ساده سطح این دغدغه رو سنجید!
1. وضعیت عدالت آموزشی
2.وضعیت توزیع ثروت و اطلاعات اقتصادی (عدم رانت)
3.وضعیت نزدیکان مسولان .هر وقت یاد اون روایت می‌افتم که امام علی (ع) اگه دخترشون جواهرات رو از بیت المال امانت نگرفته بود دستاش قطع می‌شد و مقایسه اون با نحوه برخورد با برادر رئیس جمهور ، بردار معاون اولش بردار ریس سابق قوه قضایه (که همه جرمشون محرز شده و گناه کارن) به عمق تزویر و ریاکاری مسولین پی می‌برم.