تلاجن

تو را من چشم در راهم...

برای شما چطور؟

چهارشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۹، ۰۸:۰۰ ب.ظ
نویسنده : مهتاب

امید، برای من این شکلی است:

سلام

 

به نظرم باید خیلی روشنتر باشه

مثل آفتاب

سلام :)

آفتاب که وضع مطلوبه. این روشنایی‌های کوچیک، به اندازهٔ آفتاب پرنور نیستن، ولی چون نور دارن، آدمو یاد همون میندازن :)

برای من لامپش کم مصرفه :))

اینم از این کم‌مصرف جدیداست :)

+ من البته کلیت عکس منظورم بود :)

سلام. خوبید؟

تصویر انرژی بخش و گویای برای دریافت امید

برای من تصویر امید یه ابر وسط آبی آسمونه. یه ابر که نه کاملاً سفید نه خیلی محو یه چیز وسط این دوتا که یادم بندازه نه امید زیادی بی جا داشته باشم مثل اون ابر بی نقص کاملاً سفید که باعث غرورم بشه و نه اونقدر کم که به سمت ناامیدی مطلق کشیده بشم

ابرا وقتی جابه جا می شن به آدم حس رهایی هم می دن که می شه به امید تعبیرشون کرد

سلام. الحمدلله :)

این خوبه؟ :)

من خود امید هستم!

:))

خدا رو شکر

چی خوبه؟

روی کلمهٔ «این» کلیک کنید :)

فراتر از خوبه، حرف نداره:))

چه خوب :)

نامفهوم

مثل بسیاری از سایر مفاهیم

منظور من بیش‌تر این بود که خواننده‌ها هم با یه تصویر نشون بدن که امید براشون چه شکلیه.
با این توصیفی که کردید، این خوبه به نظر شما؟

شاید. تقریبا. بیشتر تاریکی و ظلمات بسیار زیاد. آره شاید همین باشه. یک صفحه کاملاً سیاه که بعضی جاهاش کمتر سیاهه (یخورده کمتر!). اگر کسی بتونه از این تصویر امید بگیره، اون واقعاً امیدواره!

از توصیفتون یاد نقاشی شمع دکتر چمران افتادم. فکر کنم من همونم که واقعا امیدواره :دی

نقاشی شمع هنوز خیلی واضحه. این اصلا امید نیست بنظرم. اینکه شما یعنی یقین داری شمعی هست. امید به همون مفهوم ریاضیش اگر نگاه کنیم خیلی مبتنی بر احتمالاته. نقاشی شمع دیگه احتمال نیست، یقینیه. حداقل احتمالش باید 50-50 باشه. هرچیزی بالاتر از 50% بنظرم به سمت قطعیت رفته و احتمال و امید نیست. در واقعیت امید بنظرم اونجاییه که احتمالش 5-10% باشه! مثلا از این عکس اگر بشه حس امید گرفت، اون امیده بنظرم. امید بنظرم بیشتر ترسناکه تا سبز و خوش و خرم!

یعنی تو این همه تاریکی، حتی احتمال وجود یه شمع کوچیک هم نیست و حرف زدن ازش، زیادیه؟

این که کلا سیاهه! پس اون یه ذره روشنی که گفتید کو؟

نه کلا سیاه نیست. یه چیزایی داره.

بنظرم امید همچین چیزیه. توی فضای بیکران رها شدید و سیاره‌ها و ستاره‌هایی بصورت نقاطی میبینید. میتونید امید داشته باشید بهشون برسید. البته وابسته به موضوعش هست. اگر به خوردن یک چای عصرانه امید دارید که مثال همون شمع هست. بله بهش میرسید. که من میگم قطعیت. اگر مثلا داشتن یک شغل خوب باشه شاید بشه مثل یک شمع در دوردست در یک سحرای تاریک. اگر میخواهید منشاء اثر خوب در جهان باشید امید تصویر همون رها شدن در فضا است.

چای عصرانه :)))))

من کلا سیاه می‌بینم ولی. هرچقدم بالا پایین و چپ و راستشو گشتم چیزی نبود. «از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود» و اینا :)


+ آدم به فضای بی‌کران که نگاه می‌کنه وحشت می‌کنه، ولی این وحشت مال وقتیه که ملاک ارزش‌گذاری، اندازهٔ سیاره‌ها و ستاره‌ها یا تعدادشون باشه، ولی اگر ملاک رو وجود «حیات» بدونیم، ارزش زمین نسبتا کوچولو، چندین برابر بزرگ‌ترین سیاره‌ها و ستاره‌ها می‌شه.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی