تلاجن

الان بگم منم به این مسئله به حالت طنز فکر کردم و بعد جدی گرفتمش، چی میگی.

نمیفهمم این زوجایی رو که بخاطر کرونا عروسیشون عقب افتاده و ناراحتن. اگه من بودم سوم اسفند با حضرتش می رفتیم عروسی دو نفره می گرفتیم به همه هم زنگ میزدیم که «شرمنده شرایط اینطوری شد دیگه». میدونی چقد مایه خوشحالی بود؟

اشتباه کردیم مهتاب. از اولش برنامه ریزی برا این کارا نداشتیم متاسفانه.

رفیق خوبی نبودیم تو این قضیه :/ وگرنه لااقل یه تذکری به هم میدادیم. نه؟

+ راه حل داشتم نمیزدم کل یادداشتامو به همین دلیل پاک کنم :/ البته این خودش یه راه حله ولی خب تو نکن. من الان تقریبا حس خوبی ندارم.

درباره پینوشت انتهای متن و اون سخنرانیه پیشنهاد میکنم لایو بذارید توش این حرفایی که میخواهید رو بگید.

+ عه تو هم این مشکلات رو داری؟! 

خب خدا رو شکر، این یعنی من دیوانه نیستم!

شاید هم یعنی جفتمون دیوانه ایم...

حتی در این صورت هم این نشون میده دیوانه تنهایی نیستم و خب خوشحال کننده ست:)

نیمه گمشده تنبل بوده و البته کم سعادت :)

خوبه که کلیدواژه داری برای نوشتن.ایده‌های  من برای نوشتن داره به منفی میل میکنه

نیمه گمشده رو بیخیال ولی انقدر تردید از مبنا از اساس،چرا؟چی میشه که ادم به این درجه از تردید میرسه؟ پس اون متن اقایون حوزه و اینا، از شدت فکر و تردید و اینا نوشته شد؛ منو بگو که چرا بیشتر راجبش حرف نزدم تا بیشتر بگی اگه نمیتونستم کمک‌ هم کنم، لااقل خودت احساس راحت تری داشتی..

اره اون قسمت واقعا قسمت جالب و چالشی بود. هر آن امکان داشت هری باورش به دامبلدور رو از دست بده و اگه اینطور بود و ماموریتش رو پیگیری نمیکرد، هم خودش هم دوستاش و احتمالا دنیای زیبای جادوگری نابود میشد🙂

می‌گم شما همونی نبودی که یه مدت زیادی *********** ******* که من شوهر نمی‌خوام و شوهر اخه و جیزه و تنهایی گزینه‌ی خوبیه * ** *** ********

** **** ***** ** ******