قرآن می‌خواندم؛ رسیدم به آیه‌ای که به نظرم ثقیل بود. یک طور خاصی قلبم آشوب شد و حس کردم باید همین الان بروم سجده تا آرام شوم. مهر را گذاشتم و «سبحان ربی الاعلی و بحمده».
بلند که شدم و کتاب را برداشتم برای خواندن ادامه، دیدم کنار آیه نوشته: «سجدهٔ واجبه».
به گمانم خیلی از بایدها همین قدر بدیهی‌اند. همین قدر فطری...
بعد خوندن پستتون چیزی که به ذهنم اومد: «عزیــــــزم :)»