و این طوری است که آدمی‌زاد هرچه بزرگ‌تر می‌شود، حرف‌هایی که به نظرش ارزش گفته شدن دارند، کم و کم‌تر می‌شوند...
+ غیر از سال شمسی و قمری و میلادی، هرکداممان یک سال اختصاصی ویژهٔ خودمان داریم به نظرم. سالی که شاید بتوان گفت هر سال شمسی، از روز تولدمان شروع می‌شود و عنوان، ناظر به همین سال است.
گرچه سه چهار روزی مانده تا شروعش، ولی خب.
+شعارهای فرعی امسال «آرام باش»، «قبل از این که عصبانی بشوی ببین آیا واقعا ارزشش را دارد»، «با طمأنینه راه رفتن را بیش‌تر از قبل تمرین کن»، «از بحث‌ها/آدم‌های بیهوده بیش‌تر از قبل دوری کن»، «ساعت خوابت را اصلاح کن» و «ذکر استغفار را در برنامهٔ روزانه و اگر نشد هفتگی‌ات قرار بده» هستند.
یک سری بدهی‌های فرهنگی (عمدتا قطعات موسیقی) هم هستند که قرار است شب عید(!) پرداخت شوند.
+کربلایی‌ها لطف می‌کنند اگر ما را هم دعا بفرمایند، یکی از دعاهایشان هم می‌تواند این باشد که عمری و توفیقی برای ما فراهم شود تا در وضعی مشابه، دعایشان را جبران کنیم :)
+ «پیوندهای روزانه» به وبلاگ اضافه شد. به تلنگر این مطلب از وبلاگ فانوس. شیرینی تولد امسال :) [ شیرینی و پست تولد سال قبل]
+ و بر همگان واضح و مبرهن است که این مناسبت‌ها برای یک وبلاگ‌نویس، صرفا بهانه‌ای است برای گفتن حرف‌هایی که می‌خواهد؛ نه این که روز تولد و خودش را جزء عجایب هفتگانهٔ عالم بداند و نه این که توقع تبریکی در کار باشد :)
+ دیگر هیچ وقت «من یه مدت نمی‌خوام/نمی‌تونم بنویسم» را از نویسندهٔ این وبلاگ باور نکنید:/ طی این روزها که مثلا قرار بود ننویسم، باز هم نتوانستم و روزمره‌ها به‌روز می‌شد:/
+ هوا دارد سرد می‌شود. به لباس/فضا/غذا/نوشیدنی گرم که پناه بردید، برای قلب‌های سرد و سنگی، مثل قلب سنگی مهتاب، دعا کنید لطفا. ممنون...
چه قدر خوبه که برای سال جدید زندگی مون هدف و شعار انتخاب کنیم. ایده ی قشنگی بود. ممنون و تولدتون مبارک باشه 🌷