چند دقیقه آرامش

دوشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۹۸، ۰۸:۲۳ ق.ظ

نویسنده : مهتاب

رهای عزیز، دیروز پریروز همین طوری یهویی اینو برام فرستاد و همین طوری یهویی انگار یه لحظه همهٔ هیاهوهای درونی و بیرونی‌ قطع شدن تا آهنگه پخش و تموم شه. قدیمی و تکراریه و به نسبت کارهای بعدی شاید کیفیتش هم پایین‌تر باشه، ولی هیچ کدوم اینا چیزی از ارزش‌هاش کم نمی‌کنه:)

پ.ن: اعتراف می‌کنم این روزا که کم‌کم بحث انتخابات مجلس داره داغ می‌شه، خیلی دلم می‌خواست سواد و تجربه‌ام در حدی می‌بود که می‌تونستم ثبت‌نام کنم براش. فکر کنم علاقم به فعالیت‌های سیاسی داره برمی‌گرده:)

بعدنوشت: لینک خرید قانونی این آهنگ. ( کلا 434 تومنه! واسه همین آهنگ رو حذف نکردم. ولی انصافا پولش رو بدید لطفا :) )

۵

۰

مـارﮮ :) | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۰۸:۲۹

چیزی که من بی صبرانه منتظرم ببینم اینکه با وجود اینهمه فشار و رنجی که به مردم از سال گذشته وارد شده،چند درصد مردم قراره تو انتخابات شرکت بکنن

مردم و مسئولین دو مقولهٔ جدا نیستن. اغلب مردم بالاخره به واسطهٔ کارشون یه جایی مسئولن و مسئولین هم از همین مردمن و خود مردم انتخابشون می‌کنن. پس این که رای نمی‌دیم چون مسئولین پاسخگو نیستن یه چیزی در حد «قهر قهر تا روز قیامت»ه. ارزش اصلاحی نداره:)

مـارﮮ :) | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۰۸:۳۵

این حرف شما درسته

اما اکثریت جامعه ما انقدر از لحاظ سیاسی و اجتماعی اگاه نیستن که چنین تحلیلی داشته باشن

ضمن اینکه به طور کلی آدم ها وقتی تحت فشار و رنج هستن خیلی نمیتونن منطقی عمل کنن

ضمن اینکه من نمیدونم مسئولی که بود و نبودش اصلا فرقی نداره و گاهی اوقات نبودش خیلی بهتر از بودنشه اصلا چرا باید بهش رای داده بشه :|

اکثریت جامعه تحلیل ندارن که وضع اینه دیگه:)

درسته. ولی در عمل هم برای اصلاح، چاره‌ای نداریم جز این که به این رنج‌ها غلبه کنیم. و الا تا آخر عمر نشستن و فقط گله کردن، چیزی رو عوض نمی‌کنه.

خب اینم یه بحثیه. ما این‌جا چون مسائل معمولا شفاف نیستن و در پرده‌ای از ابهامن، مسئولین خوب رو هم نمی‌شناسیم و کلا فکر می‌کنیم همه بدن. اینم هست. یعنی بخشی از تحلیل‌ها و بخشی از حس ناامیدی‌مون به خاطر بی‌اطلاعی هم هست.

حالا ان‌شاءالله که کم‌کم یاد بگیریم درس بگیریم از گذشته و به جای رای دادن‌های بی‌اطلاع و جناحی، به آدمای خوب رای بدیم و بعدم کم‌کم ساز‌و‌کارها برن سمت شفافیت.

خبرا و اتفاقات ریز و درشت خوبی هم اتفاقا تو این حوزه‌ها آدم می‌شنوه این روزا. یه سری گروه‌های جوون و دغدغه‌مند هستن که پای کار این مسائلن تو حوزه‌های مختلف. یکیش اتفاقا تو همین پست سنجاق‌شدهٔ بالای وبلاگ هست:)

دچارِ فیش‌نگار | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۰۸:۳۶

موزیک قشنگ بود

+یه تعارف زدیما!

بلی:)

به من رای می‌دید؟:)

دچارِ فیش‌نگار | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۰۹:۰۴

باکمال میل؛ رای ما فروشیه| با شما راه میایم :)

خب الحمدلله. یه رای هم یه رایه:)

لوسی می | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۰۹:۳۱

اتفاقا منم گاهی که در ایام شباب به نمایندگی فکر میکردم به این نتیجه می رسیدم که اگه همه دوستانم برام تبلیغ کنند و هرکس لااقل صد نفر رو جذب کنه قطعا رای میارم. ولی درد اینه که دوستانم در سطح کشور و جهان پراکنده شده‌اند و مجلس تمرکز جغرافیایی لازم داره! :/

چه طوری ممکنه هر نفر بتونه صد نفر رو متقاعد کنه (اونم حداقل)؟ خیلی زیاد نیست رقم؟

ولی به نظرم اگه مشکلتون اینه، باید واسه ریاست جمهوری ثبت‌نام کنید :دی

دچارِ فیش‌نگار | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۱۱:۱۸

http://fiish.blog.ir/post/942

آیا ماهی گرفتن از آب گل‌آلود کار خوبی است؟ :)

دچارِ فیش‌نگار | ۲۷ خرداد ۹۸ ساعت ۱۱:۳۹

هوم چون دیدم نظرت عوض شده

نه واسه این کار:)