تلاجن

سلام

این نظر رو میخواستم پای مطلب قبلی تون بنویسم اما دیدم مطالب با هم مرتبطن... توی این مطلب نوشتم

این طبیب ها در هر اجتماعی هستن

میشه دیدشون...

یقهٔ تیم رایانشی رو بگیرید که تو کار رسم‌الخط فارسی‌اند. از اول «هٔ» بود، یه مدت که اون مدت مصادف با دانش‌آموزی ما بود یه عده اومدن گفتن «ی»، بعد که دانشجو شدیم دیدیم برگشتن سر خونهٔ اول. من «هٔ» رو بیشتر دوست دارم. «ی» یه جورایی انگار زیادیه. نازیباست. خانهٔ من، خانه‌ی من. اولی بیشتر به دلم می‌شینه. تازه نیم‌فاصله هم نمی‌خواد. تازه اون علامت بالای ه که شبیه همزه و ششه (هٔ) ی کوچیک هست. انگار ی رو نصفه نوشتی گذاشتی بالای ه.

داستان مولوی رو نمیدونم چیه

یعنی همزه جایگزین شد؟ ما که از هیچکدوم استفاده نمی‌کنیم :)