تلاجن

خب، شخصا ترجیح می‌دادم بگید پیش‌فرض من غلطه که فکر می‌کنم دلیل این ماجرا، مسائل ژنتیکی و نحوه انتقال کروموزومه و مثلا پشت این قضیه، دلایل جامعه‌شناختی یا روانشناختی وجود داره، نه این که یه اصل مسلم علمی رو ببرید زیر سوال.

منم نمی‌گم الزاما همینه. پرسیدم که اگر کسی جواب قانع‌کننده‌ای داره بگه.

ژنتیک کلا علم جوونیه و خیلی چیزا هنوز توش مبهمه. ولی این موضوعی که من تو پی‌نوشت نوشتم، مسلمه. همون قدر که مثلا جاذبهٔ عمومی تو فیزیک مسلمه.

http://eporsesh.com/content/آیا-سید-بودن-از-طرف-مادر-هم-می-شود؟

و یکی دو تا سایت دیگه که‌ باز البته کامل‌ترینش همین بود.

انحرافی یعنی چی؟ من یه سوال پرسیدم صرفا، بدون هیچ کلمهٔ زشت و توهین‌آمیزی و‌ بدون حتی مثلا علامت تعجب که حالت تحقیرآمیز به متن بده.

اون مصالح چیه؟

در جواب تقریبا همه انتقاداتی که ما تو حوزه زنان مطرح می‌کنیم، دو تا جمله می‌شنویم:

۱. یه مصالحی هست که حالا خیلی قابل توضیح نیست.

۲.الان واقعا دغدغه شما اینه؟

واقعا فقه شیعه در حوزه مسائل زنان پویاست به نظر شما؟ من اصلا اینو قبول ندارم.

دیکته می‌شه؟ من به عنوان یه خانم فقط یه سوال پرسیدم. بهتون اطمینان می‌دم کسی این سوال رو به من دیکته نکرده.

اصلا نیازی نیست من مسلمات رو تعریف کنم. بحث فلسفی که نمی‌کنیم. دارم عرض می‌کنم خدمتتون چیزی که نوشتم یک موضوع کاملا قطعی علمیه. چیزی در حد قطعیت قانون جاذبهٔ عمومی.‌

اصل رو رها کردید، حاشیه رو دنبال می‌کنید.

بله. بیش‌تر عرفی هستن. ولی نه همشون. منظور ما از فقه در این‌جا صرفا میراث گذشتهٔ فقه نیست، بلکه پویایی و‌ کارآمدی فعلیش و جواب دادن به مسائل نو به نوی جامعه هم هست که زیاد نمی‌بینیم چنین چیزی رو.

ذکر این نکته هم ضروریه که من هرگز معتقد نبوده و نیستم «همه مثل همن» یا «همه سر و ته یه کرباسن» و امثال این. نقد به حالت غالب ماجراست.

اگرم بپرسی می‌گن بالاخره یه مصالحی وجود داره. ولی چه مصالحی؟( اونم تو کاری که حتی نیاز به حضور اجتماعی به اون شکل یا اختلاط با آقایون و الخ هم نداره) کسی نمی‌دونه.

بعضا پیش اومده این سوال‌ها یا مشابهشون رو از بعضی روحانیونی که حالا می‌شده پرسیدم (نه هر روحانی‌ای البته، بعضی روحانیونی که به هرحال جا داشته این سوالات ازشون پرسیده بشه) ولی نهایتا به جواب قانع‌کننده‌ای نرسیدم.

تو جواب همین نظرات یه لینک گذاشتم که قبل انتشار پست، اون رو خوندم و بحث رو باز کرده ولی نهایتا جواب دقیقی نداده و فکر می‌کنم نهایت چیزی که تو سوال از آدم‌ها هم بهم توضیح بدن، در حد همون مطلبه احتمالا.

با این وجود این یه سواله و من دلم می‌خواست مطرحش کنم تو این فضا. وجود این سوالات برای من به مفهوم همون سواله صرفا و مطمئنم بالاخره جواب این سوالات پیدا می‌شن (کما این که جواب سوالات متعدد دیگه‌ای هم تو زندگیم به تدریج پیدا شدن). طرح این سوالات و انتقادات هم به هیچ عنوان به مفهوم بی‌اعتقادی من به مفاهیم دینی نیست. صرفا سوالن و من ترجیح می‌دم سوال‌هام رو به جای انکار یا سانسور کردن حتما بپرسم.

و من حقیقتا از چنین جوابی قانع نمی‌شم. خاصه این که بین خود علمای شیعه هم اختلاف نظر هست تو ای مورد.

یه لینکی تو جواب آقای رئوف نوشتم، اون تا حدی موضوع رو باز کرده، گرچه باز نهایتا جواب درستی نداده.

این که یه قابلیتی وجود داره که فقط مرد (فارغ از صالح بودن یا نبودن و صرفا به خاطر جنسیت) می‌تونه منتقل کنه، هیچ جوره قانع‌کننده نیست و فقط همون گزینه مردسالاری که گفتم رو از نظر من مطرح می‌کنه.

جنس نقد من اونی نیست که شما فکر می‌کنید.

هر طور خودتون صلاح می‌دونید.

من با اولی مسئله‌ای ندارم، به هرحال مشخصه که اون بحث ولایت نمی‌تونه شامل بیش از یک نفر باشه. (بعضی هم البته ولایت رو با حضانت یکی می‌دونن و فکر می‌کنن حضانت بچه بعد پدرش با پدربزرگشه که خوبه این‌جا اشاره کنم این طور نیست.)

ولی قصاص هم باز از اون موارد قابل بحثه. 

گرچه من حل مسائلی که مرتبط با زندگی و فراگیرتر هستن رو (مثل مسئله سیادت یا مرجعیت) در اولویت بیش‌تری می‌دونم تا موضوعی مثل قصاص که به هر حال کم‌تر درگیری باهاش وجود داره.

ضمن این که البته اینم در نظر داشته باشید ملاک این که چه کسی طبق احکام کشته می‌شه یا نمی‌شه، نشونه برتری نیست، کما این که حکم ارتداد برای مرد، اعدامه و برای زن نیست. نمی‌شه یه جدول درست کرد اینا رو با هم مقایسه کرد و تیک زد.

به هر ترتیب این موضوع الان خیلی مسئله ما نیست و من دقیقا نمی‌دونم قوانین تو این مورد به چه شکله ولی اصولا تا جایی که تجربه کردم اولویت با پدر و اگر نبوده با پدربزرگ بوده نه این که واقعا همزمان و همطراز ازشون نظرخواهی شده باشه.

من تصور برابری حقوق و تکالیف پدر و مادر بر فرزند رو نداشتم اصولا! شما اول بحث فرمودید زن صرفا جایگاهی برای پرورش بچه است و بچه مال پدرشه، من گفتم چنین تعبیری نیست. بچه مال هردوئه، اما وظیفه تامین مخارج و هم‌زمان حق ولایت با پدره. این که ولایت با پدر باشه آیا مفهومش اینه که اولاد دختر، بچه او نیستن؟ حکم خمس و زکات برای اولاد پیامبره و فقه ما بچه‌های یه خانم سید رو در واقع اولاد پیامبر نمی‌دونه دیگه. شما می‌فرمایید این به این دلیله که پدر بر فرزند ولایت داره، من می‌گم ولایت حقیه در ازای تکلیفی و به این بحث مرتبط نمی‌شه.

جالبه که انقدر راحت می‌گید «عقل زنان ناقصه». اولا من شخصا از تعبیر غلبه احساسات بر عقل استفاده می‌کنم. کما این که ریشه عقل رو ظاهرا از عقال (زانوبند شتر) می‌دونن به معنای عاملی برای غلبه بر احساسات. و این که مسئله من اینه که ما نباید قائل باشیم هیچ زنی نمی‌تونه عقلانی تصمیم بگیره و الزاما همشون احساساتین و تا آخر هم احساساتی می‌مونن.

بعدم عرض کردم تو جواب نظرات، بانو مجتهده امین عملا به مقام اجتهاد رسیدن، اجازه روایت داشتن (که خودش یعنی عقل ایشون مورد تایید بوده) اما اجازه این که رسما مرجع باشن رو نداشتن. بحث اینه.

و ضمنا من زن و‌ مرد رو یکسان می‌بینم. یکسان از نظر انسانیت و وزن کلی و نسبی حقوق و وظایف. یکسان از نظر دلیل خلقت و مقصد نهایی و نظام پاداش و جزای متناسب با تکالیف خودشون. 

اما زن و‌ مرد رو مشابه نمی‌دونم و تفاوت‌ها رو هم صرفا یک سری تفاوت‌های ساده فیزیولوژیکی و آناتومیکی نمی‌دونم. دو جنس مکمل می‌دونم که همین واژه مکمل نشون می‌ده چقدر با هم متفاوتن.

حقیقتا نه ارتباطی به من داره و نه فرقی برام می‌کنه نگاه شما به مقوله زن و‌ مرد فمنیستی باشه یا نه، نیازی به توضیح این موارد نیست. اما تو ویرایش نظر قبلی‌تون فرمودید دوست دارید اگر واقعا از نظر دین جنس درجه دو هستید این رو بدونید تا این که الکی خودتون رو گول بزنید و‌ توجیه کنید، منم موافقم. فقط حرف من اینه طبق اون چیزهایی که من از دین خوندم، جنس درجه یک و دو وجود نداره که حالا بخوایم اون رو بپذیریم یا نپذیریم. و فرمودید اگر دین معتقده زنان عقلشون ناقصه می‌خواید این رو هم بدونید تا این که خودتون رو گول بزنید، اولا باز هم عرض کنم، تعبیرتون تعبیر خوبی نیست. «غلبه احساسات بر عقل» شکل درست و مودبانه اون چیزیه که بهش می‌گن «ناقص‌العقل» بودن و بله دین با این مفهوم غلبه احساسات بر عقل در خانم‌ها موافقه به صورت پیش‌فرض. من خودمم موافقم. خانم‌ها به صورت پیش‌فرض واقعا خیلی تحت تاثیر احساسات هستن و خیلی وقتا احساسات، عقلشون رو تحت‌الشعاع قرار می‌ده. یک ویژگی ذاتی شخصیتی که البته حرف من اینه که با روش های اکتسابی قابل تعدیله. و قطعا من اون رو نشونه پایین‌تر بودن نسبت به آقایون نمی‌دونم. کما این که مثلا آقایون هوش میان‌فردی پایین‌تری دارن و زبان بدن رو که خانم‌ها به شکل ذاتی بلدن، اون‌ها باید به روش‌های اکتسابی یاد بگیرن، یا مثلا گرایش به عبادت و معنویات در خانم‌ها به طور کلی بیش‌تره و...

پس به معنای واقعی کلمه با دو جنس مکمل رو‌به‌رو هستیم که بهترین راه تکمیل شخصیتشون و رسیدن به شخصیت یک انسان تراز، اینه که تو زندگی خانوادگی در کنار هم قرار بگیرن و از هم یاد بگیرن تا هر کدوم ویژگی‌های مثبتی که جنس مقابل داره رو به خاطر عشقی که تو اون زندگی هست، از طرف مقابلش راحت‌تر یاد بگیره و به این شکل مسیر تکامل، جذاب‌تر بشه.

اگر یکی از این دو جنس، جنس اصلی و برتر بود و چیزی برای یاد گرفتن براش وجود نداشت، اساس زندگی خانوادگی زیر سوال بود کلا.

شما هم موفق باشید:) ممنون از وقتی که گذاشتید و مطالبی که در خلال نظراتتون یاد گرفتم و این که باعث شدید بحث تکمیل بشه:))

این مدل بحث‌ها یکی از بخش‌های خیلی مورد علاقه منه تو دنیای وبلاگ‌نویسی:)

چرا ایشون رو مثال زدم؟ مشخصه! شما گفتید تو قضاوت و مرجعیت چون خانم‌ها عقلشون فلانه اجازه ندارن، گفتم ایشون دیگه این طوری نبودن ولی باز هم اجازه نداشتن. پس مسئله صرفا جنسیتیه و دلیل منطقی نداره. (به زعم من)

خب منم همینو می‌گم دیگه! می‌گم وقتی زنی می‌تونه و نشون می‌ده مثل حالت بای‌دیفالت خانم‌ها نیست که احساساتشون به عقلشون غلبه داره، باید برای تشخیص این قابلیت و تغییر قوانین برای زنی که به اون جایگاه می‌رسه تلاش کرد.

ضمن این که من از صحبت‌های شما نتیجه نگرفتم می‌خواید بگید «ما نمی‌دونیم» اتفاقا تا جایی که می‌شد دلیل آوردید و بحث کردید. ولی حالا اگه همونم حساب کنیم «ما نمی‌دونیم» و «نمی‌تونیم بدونیم» فوق فوقش در مورد این که «چرا نماز صبح دو رکعته؟» جواب بده، نه در مورد چنین مباحثی.

ما داریم از عربی برگردان می‌کنیم به فارسی. این که می‌فرمایید عین تعبیره و ترجمه نیست، به این دلیله که ما لغات مشترک زیاد داریم با عربی و برامون آشناست این ترکیب. نه این که نیاز به در نظر گرفتن زمینه‌های فرهنگی- اجتماعی تو ترجمه نباشه.

شما یه ادعا دارید و باید اثباتش کنید نه این که من لازم باشه خلافش رو اثبات کنم :)

بماند البته که من دقیقا گفتم منظورم از یکسان چیه اون‌جا و از چه نظر.

ببینید این که بعد این که من جواب می‌دم نظر رو ویرایش می‌کنید جالب نیست اصلا:)

باز هم ممنون:)

عملا بر سر هیچی:) به جز همون اشتراکاتی که از اول هم وجود داشت:)

اگر مطلب خوبی خوندم تو این موضوع بهتون اطلاع می‌دم. واسه خود منم موضوع جالبیه.

والا قرار نیست همه بتونن ازدواج کنن، قرار نیست همه اگر ازدواج هم کردن بچه‌دار بشن و قرار نیست اگر بچه‌دار هم شدن بچشون حتما پسر باشه. ولی همه می‌تونن سعی کنن که آدم‌های عاقل و متفکری در حوزه دینی باشن. به همین دلیل آدم ممکنه دوست باشه مرجع تقلید بشه، ولی نتونه مرجع تقلید تربیت کنه به تعبیر شما.

منم معتقد نیستم بچه مال پدر باشه. ولی فرمودید خورد و خوراک و تربیت بچه با مادر نیست. حالا به خورد و خوراک خیلی کاری ندارم، ولی واقعا معتقدید تربیت بچه با مادر نیست؟!

فقیه سر خود نمی‌تونه فتوا بده، ولی مشکلات ما صرفا به این دلیل نیست. ما با یه محافظه‌کاری عمیق سازمان‌یافته مواجهیم که البته همیشه و تو همه مسائل هم وجود داشته. مسائل زنان هم نه، همین سیاست رو شما در نظر بگیرید به عمق این محافظه‌کاری پی می‌برید. خاطرات اختلاف‌نظرهای سیاسی امام رو اگر بخونید با مراجع، قبل انقلاب، باز هم منظور من مشخصه. یه نمونش این‌جا هست:

http://talajen.blog.ir/post/114

بحث پدرکشتگی نیست. منم نمی‌گم دشمنی وجود داره. می‌گم هوشمندی و به‌روز بودن وجود نداره.

بله، عرف مسئله کوچیکی نیست. ولی تو این موارد، من با عرفمون مشکل دارم و به نظرم ایراد داره. این رو نگفتم و منظورمم نیست که همه چیز عرف غلطه، ولی این مورد خاصش، چرا. اشتباهه از نظر من.

در مورد روایتی که هم فرمودید به مضمون نقل کردید و مطمئن هم نیستید، نظری ندارم. حالا اصلا اگر معتبر هم باشه و متن اصلی روایت هم همین باشه، بازم مشکلی رو از ما حل نمی‌کنه. چه اهمیتی داره اصولا بچه تو قیامت به اسم کی باشه؟ اصلا چرا باید تفکیک دنیا و آخرت بکنیم؟ گیرم تو دنیا معلوم نباشه پدر بچه کیه، تو قیامت که دیگه همه چی معلومه، چه مشکلی پیش میاد تو دنیا و آخرت بچه به نام پدر و مادرش باشه؟ حتما باید تفکیک کنیم این قضیه رو؟

عرف تو نگاه به زنان ایراد داره، فکر کردم وقتی دارید می‌گید توی عرف، قسمت‌های مثبت هست و ازش دفاع می‌کنید، حرفتون ناظر به عنوان پسته. از این جهت جواب دادم که عرف ایراد داره و تاثیرش روی حوزه، الزاما تاثیر درستی نیست.

من طبعا بحثی روی اون روایت ندارم اگر مشخص بشه کلام معصومه. فقط بحث من اینه که ربطی به بحث ما نداره و جواب سوال من نیست و کمکی نمی‌کنه.

منظورتون از اشکالات دیگه چیه؟ بالای دویست‌تا پست توی این وبلاگ هست که به مسائل و دغدغه‌های مختلفی در اون‌ها اشاره شده، حالا اینم یکی از پستاست. پرداختن به این ایراد مفهومش این نیست به مسئلهٔ دیگه‌ای پرداخته نشده.

یه موضوعی بعضا از چند کانال مختلف میاد تو‌ ذهنم، یه مدت باهاش کلنجار می‌رم، سعی می‌کنم بگردم اگر جواب قانع‌کننده‌ای بود بهش برسم و مطرحش نکنم اصولا، ولی وقتی احساس کنم موضوع مهمه و جوابی هم نداره، احتمال داره این جا بنویسم. برای این که ممکنه در خلال بحث‌ها و نظرات به جواب برسیم. برای این که شاید بقیه‌ای که فکر می‌کنن این مضوعات براشون حل‌شده است، واقعا جوابی براش نداشته باشن و اون‌ها هم کنجکاو و علاقه‌مند بشن به حلش. بنابراین من طرح این موضوعات رو کار درستی می‌دونم.

اینی هم که چرا به فکر من رسیده، احساس می‌کنم سوالتون شبیه این آدماییه که تفتیش عقاید می‌‌کنن. به نظرم موضوع انقدر پرت نمیاد که چنین سوالی بپرسیم. شما فکر کنید من بعد خوندن زندگی خانم امین این سوال برام پیش اومده (در مورد مرجعیت) یا اصلا خودم احساس کردم استعداد و علاقه خوندن علوم دینی و عقلی رو‌ دارم، ولی دیدم راه باز نیست برای رسیدن به حد عالی این تعلیمات. و یا هر چیز دیگه‌ای. این که چرا من به این سوال فکر می‌کنم اصلا سوال خوبی نیست. هر دلیلی هم وجود داشته باشه، باید برای این سوالات جواب پیدا کرد نه این که انکار یا پنهانشون کرد. اینا سوالات جامعه است که ما سال‌هاست به جای جواب دادن فقط نادیده‌شون گرفتیم.

ان‌شالله :)