پروردگار، این عالم را آفرید. با نظم و قوانینی حیرت‌انگیز، در عین حال با وجوه زیبایی‌شناسانهٔ مبهوت‌کننده و روی این دو لایه، لایه سومی از شباهت‌ها و هم‌معنایی‌ها کشید.
از نعمت‌های عزیز و عجیب خداوند در این عالم، قابلیت دنیا برای وجود «هنر» است، برای مثال زدن، برای تشبیه و نکته‌اش این‌جاست که این قابلیت به شکل عام به دنیا داده شده. توان بالقوه‌ای در هستی وجود دارد برای این که برداشت‌های اشتباه شاعرانه از حقیقت داشته باشی، مثال‌های زیبای ظاهرا قانع‌کننده درباره باطل بزنی و تقریبا از هر چیزی، خلاف ماهیت اصلی آن استفاده کنی.
این عالم قابلیت دارد ابزار اصلی گمراهی تو، دقیقا همان برترین ابزارهای هدایت باشند.
این را نباید فراموش کرد.
