این روزها _نمی‌دانم چرا_ بسیار علاقه‌مند شده‌ام به سوره مبارکه عصر و تقریبا در همه نمازهایم آن را می‌خوانم. چه‌طور می‌شود این حجم از آرامش، امید، تحلیل سیاسی اجتماعی و انگیزه برای تلاش، در همین سه آیه کوتاه جا شده باشد؟
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿۲﴾
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
