تلاجن

بیا باهم بریم مزرعه کشت قارچ :دی
کتابارم باهم بخونیم

سلام
«پشت یک رزومه تحصیلاتی-تشکیلاتی-فرهنگی به ظاهر خفن هیچ خبر خاصی نباشد» رو خوب اومدید...

این نظرم مربوط به روزمره ها:
می خونیم... شماهم همچنان بنویسید لطفا

کاری ندارم که به طرز مسخره و بیربطی وقتی گفتی زنبور عسل یاد کتاب تپه تاپالای یاسر یسنا افتادم!

حال بهم خوردگی های اینچنینی جزو لاینفک زندگی این روزهای ماها شده.
خود من هم تعطیل کردم و مطمئنم زندگی راحت تر و حتما بهتری دارم از وقتی مثلاروزنامه هاشون رو نمی خونم یا مثلا اینکه از تمام کانالای تلگرامی حاوی این تحلیل ها _ از هر چناحی ـ رو خارج شدم و ادم های تحلیل گر اینطوری رو دنبال نمی کنم. بیخیال هرچی هرچی هرچی از این حرفاست شدم. کتابهای اینطوری رو نمی خونم و خوشحالم از اینکه از خیلی هاشون اطلاع ندارم حتی. در واقع دارم «ترجیح میدم درباره چیزی نظری نداشته باشم تا اینکه نظرم برگرفته از نظر کسی باشه.»
و مشکلمون یکم عمیق تره راستش.
عادت مون میدن به این تحلیلا. ما مخاطبا هم میشیم دو فردای دیگه مث همینا.
مشکل اینه که (دقیقا درست گفتی و) دقیقا همین تحلیلای سطحی هستند که ما رو از تحلیلهای عمیق بزرگوارانی که اسمشون رو بردی دور کردن.
دلم برا یه جلسه مثلا دانشجویی که بشینن دورهم پنبه همه چی رو بزنن و از توش یه «حرف» بیرون بیارن تنگ شده. خییییلی وقته دور هم که جمع میشیم عمیق ترین حرکت مون بالاآوردن تحلیلهای همین هاست... فاجعه اصلی اینه.


ممنون که نوشتی.

این نحل که میگیو یه بار امیرخانی داشت تو برنامه پارک ملت حرف میزد می گفت نویسنده نحله. باید مث نحل از همه جا از بلندترین کوه ها تا پایین تره دشت ها گرد گل برداره و یه عسل تولید کنه.
دوس داشتم.