بنده اگر استاد عرفان بودم و شاگردام ازم توصیه‌ای چیزی می‌خواستن، یکی از اولین چیزهایی که بهشون می‌گفتم این بود که یه کار مستحب رو انتخاب کنید و روزانه فقط و فقط و فقط به نیت خشنودی قلب حضرت صاحب روحی لتراب مقدمه الفداء انجام بدید. مطلقا بدون هیچ چشم‌داشت دیگه‌ای. اعم از پاداش دنیوی و اخروی یا تاثیر اون عمل در عاقبت و نسل و... . هیچی. فقط و فقط به خاطر حضرت.
+ ترجیحا هم بعضی مستحباتی که مورد تاکید بیشتریه. مثل قرائت قرآن، نافله و زیارت عاشورا.
+ اگه دوست داشتید توصیه‌های عرفانی‌تون رو تو نظرات بنویسید استفاده کنیم.
