عاقا من با ورزش قهرمانی و کلا مسابقهٔ ورزشی مشکل دارم✋حالا البته خوشحال می‌شم خبر پیروزی ورزشکارامون رو می‌شنوم یا گاهی هم ممکنه مسابقه‌ای رو گذری ببینم ولی از جهت فلسفی واقعا باهاش مشکل دارم. ورزش خوبه برای سلامتی، آمادگی جسمانی، تفریح، رسیدن به تناسب اندام، برای نیروهای نظامی، شنا مثلا برای نجات جون خودت یا آدما، تو فیزیوتراپی و... منتها این که شب و روز تلاش کنی تا بری تو یه مسابقهٔ فرضی با یه حریف فرضی مبارزه کنی که بهت جایزه بدن رو نمی‌فهمم واقعا🤷
سلام علیکم
با در نظر گرفتن اینکه هدف اولیه‌ی ورزش، نشاط روحی و روانی و تقویت و سلامت جسم است، واقعاً این موضوع که ورزش حرفه‌ای در نهایت چه‌قدر به رسیدن به این اهداف کمک می‌کند، قابل‌تأمل است. ورزش حرفه‌ای امروز، به‌عنوان بخشی از صنعت سرگرمی جهانی با گردش اقتصادی قابل‌توجه، شاید دیگر بر آن اهداف اولیه‌ی ورزش متمرکز نباشد (که نیست). البته ممکن است اثراتی مانند تشویق عموم مردم به ورزش، نشاط‌بخشی به جوامع (که هر دو جای بحث و گفت‌وگو دارند) و بازداشتن آن‌ها از سرگرمی‌های مضر، به‌عنوان اثرات مثبت مهم ورزش حرفه‌ای مورد اشاره قرار گیرند. اما در‌هر‌حال، این موضوع، چالش‌برانگیز و محل تأمل است. شایان ذکر است، شخصاً از علاقه‌مندان و دنبال‌کنندگان رویدادهای ورزشی هستم (البته قبلاً بسیار بیشتر دنبال می‌کردم).
سلام علیکم
ممنونم از توضیحات دقیقتون. نظر من هم اینه که ضررش بیشتر از فایده‌شه. ضمن این که من تماشای مسابقات ورزشی رو یه تفریح سالم نمی‌دونم. از خیلی تفریحات دیگه سالم‌تره، ولی خودش در این حده که نهایتا بگیم ضرری نداره، ولی فایده‌ٔ خاصی نمی‌تونم براش قائل باشم.
اگر همه ظرفیت ها و توانمندی ها درست استفاده بشه که همه موضوعات و جنبه ها مثل ورزش و غیره هم میتونند سهم داشته باشند :)
هر موضوع و جنبه‌ای که داره کار بی‌فایده یا کم‌فایده انجامش می‌ده، می‌تونه جمع یا محدودش کنه و اون هزینه رو سوق بده سمت موضوعات مهم‌تر. ولی در عمل بله، همه می‌تونن نقش داشته باشن :)
واقعا چرا؟ البته شیرینی پیروزی لذت بخشه ها و مثلا اینکه پرچم کشورت رو تی دنیا بالا ببری یه ملت خوشحال میشند خیلی خوبه :)