وضع ولی خدا (انسان کامل) در هر زمان، نمادی است از وضع ارزش‌های اصیل انسانی و آنچه موجب فخر انسانیت است. مثلا روز دهم محرم سال ۶۱ هجری، عصارهٔ تمامی وجوه درخشان خلقت آدمی در طول تاریخ، به مسلخ رفت و آنچه از این میراث باقی ماند، تنی رنجور و بیمار بود. و در عصر ما، چنان که می‌بینیم، در ظاهر این ارزش‌ها به دور از بند و بیماری، حضور دارند، اما در حقیقت ناپیدا و مغلوبند و مضطر و منتظر، میان بیم و امید.