با این که کاملا محتمله یادش رفته باشه حذفش کنه یا مثلا از اینایی باشه که (برعکس من) همهٔ شمارهها رو تا ابد نگه میدارن، ولی نمیتونم انکار کنم که اون ته ته قلبم خوشحال شدم. انگار که مثلا با وجود قطع کامل ارتباطمون به یادمه هنوز، براش مهمم و الخ.
حقیقتا با این غلظت بالای نیاز به توجه و محبت چی میشه گفت غیر «خلق الانسان ضعیفا» ؟
+ در مورد عنوان: خودم یه وقتایی خیلی عصبانی میشدم حتی از استفادهٔ طنز کلماتی که نشونهٔ توهین به یه جنس باشه، ولی انقدر فمنیستا شور همه چی رو درآوردن که گاهی میگم فقط واسه شبیهشون نبودن خوبه استفاده کنم و بخندم:)