عرض کنم که، با جماعتی رو‌به‌رو هستیم که اگر تمام مشکلات دنیا هم با سردمداری و رهبری ایران حل بشه، نهایت اینه که بگن «خب که چی الان؟ هنوز زمستونا هوا سرده و مجبوریم لباس گرم بپوشیم»
+ روحیه‌ای در ما هست که باعث میشه حتی اگر به قله و نهایت موفقیت هم رسیدیم، نتونیم اون رو بفهمیم. (نشونش هم این که وقتی رسیدن به عدد سی از صد رو نمی‌فهمی و بابتش خوشحال نمی‌شی، وقتی به نود هم برسی، بازم این سی رو نمی‌بینی، و اصولا هیچ وقت به نود نمی‌رسی.) این خاصیت آدم‌های ضعیف تمدن مغلوبه.
و خب، ما این‌جا آدم ضعیف کم نداریم...
غمی
