تلاجن

حوالی سه چهار سال پیش. ولی بعدش دیگه جور نشد :( 

.

.

ولی یکی از دوستامو از این دنیای مجازی دارم. فکر کنم ۹ سال رفاقت. می‌بینمش زیاد ... وبلاگ نویسی رو میتونم بگم از اون یاد گرفتم.

من دوست ندارم با همه‌شون با هم جمع بشم! ولی ارتباطات دو دویی و گفتگوهای دوطرفه رو میپسندم!

توی چنین جمعی خیلی از افراد گم میشن! دیده نمیشن! و اصلا چه فایده داره؟ خیلیا خجالت میکشن. توی جمع بودن رو ممکنه دوست نداشته باشن (شاید خیلی از وبلاگنویسا این روحیات رو داشته باشن). ولی تو یه ارتباط دونفره میشه بهتر آشنا شد، حرف زد. اصلا جمع شدن‌های چندنفره برای کسانی مفیده که همدیگه رو از قبل میشناسن و میدونن وارد چه جمعی دارن میشن و در واقع خودشون انتخاب میکنن که وارد بشن و میدونن چه اتفاقی قراره اونجا بیافته و الخ. و از این دست حرفها که کم هم نمیشه گفت.

فکر جالبیه!

به نظرم تحقق این آرزو دست خودتونه!